Síðastr

síðastr

síðarstr eller síðastr, adj. superL. (jvf síð-arri) 1) sildigst i Tiden; áttu þeir samannökkurar orrostur, en í síðarstu féllIngjaldr konungr Fm. I, 11022; af hanshinni síðastu hingatkvámu í veröldinaStj. 616; þessir menn megu eigi skipangera fyrir sér á síðarstum dögum AKr.566 (NL. V, 2814); á síðustu stundu dvs.paa sit sidste eller yderste (= á deyjandadegi Fm. VI, 22811) Fm. VI, 23114; itsíðarsta dvs. i det sidste, om ikke før: þáskal stefnt it síðarsta viku fyrir þingGrg. I, 9622; et síðarsta enn fimta dagviku, er 4 vikur ero af sumri Grg. II,2114. 2) sidst i Rækken eller Følget,nederst i Ordenen eller Rangen (mods. fremstr, framastr, se under framr 1);var langt í milli hins fyrsta skips okhins síðasta Flat. II, 28029; sá skalfyrstr út ganga, sem síðastr gengr innFlat. I, 4636; hvárt sem þeir skáru þannhval fyrstir eða síðarstir Grg. II, 1289;biskupinn sagði þar koma mundu (dvs.at det vilde komme dertil), at hann mundieigi hinn síðasta sess hafa; sagði okþat eigi rangt at setja þá framarr, semmeira fagnað kunnu Bp. I, 7978; skuluvér þá sök upp taka ok þó at síðasta(&vl efsta) kosti Nj. 142 (23116); þó atvér gerum þat nauðigir ok at síðastakosti DN. VIII, 6630.

Part of speech: adj superl

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛁᚦᛆᛋᛏᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary