Silfr

silfr

silfr, n. 1) Sølv (got. silubr, gsax. silubar,gfris. selover, ags. seolfer); niðr fránafla var um sköpin silfrs litr á þess,er skírt er ok þó vel litt, þat silfrgengr hér í landi ok með því má hannalla hluti kaupa, en útan lands er þateigi gjaldgengt Flat. II, 30011 fgg; bleiktsilfr: í þann tíð, er kristni kom úthingat til Íslands, gékk hér silfr i allarstórskyldir, bleikt silfr, ok skyldi haldaskor ok vera meiri luti silfr ok sváslegit, at 40 peningar gerði eyri veginnGrg. II, 1927; brennt silfr er enn, oker eyrir at mörk lögaura Grg. II, 1415;einn búnaðr brends silfrs gyltr fyrirfjórar merkr Dn. IV, 21735; fœrði BárðrHalldori 12 aura af brendu silfri (nL. ímála) Fm. VI, 2461 jvf 2433; vilju vér,at gangi brent silfr smíðat ok ósmíðateptir fornum sið ok hætti Rb. 309; halfsetta mörk í brendo silfri smíðaðo okgylðo Dn. IV, 2539; ek bið, at þérfáit mér átta hesta ok hafi 2 klyfjaraf gulli ok silfri ok góðum silfrkerum- hinn sjaunda með hreint brent silfrFlor. 7 (261. 3); grátt silfr se 1ste Bind s. 631 fg; hvítt silfr (jvf mht. wiz sil-ber Lexer II, 92142): gerðu þeir hinirheiðnu menn mannlíkan ór rauðu gulliok ór hvítu silfri Hb. 177, hvormed kan jevnføres "argentum album ad discri-men æreæ monetæ quæ dicitur argen-tum nigrum, argentum arsum" Du Cangeed. Henschel I, 389a15 fgg, uagtet hvíttsilfr vel oftere maa forstaaes om Sølveti Almindelighed med dets naturlige Farvei Modsætning til Guldets (jvf silfri hvít-ari EL. 512; dusent marg wizes silberLexer II, 92143); skírt silfr Flat. II,30011. 15. - Med Hensyn til brent silfrkan henvises til Du Cange ed. Henschel I, 418a fg. 428 under assura, til silberbrennen Lexer II, 92142. 9226 fg; sulverbernen Mhd. Wb. I, 250a7; sulverbernerdvs. der das silber brennt, im teste pro-birt und die bliche brennt, damit dassilber fein werde Mnd. Wb. IV, 464b40 fggjvf 536b38 under test; hundrað silfrsPost. 3743 = hundrað peninga silfrsPost. 33541; Hallr keypti halfu hundr-aði silfrs at Þorgeiri góða -, at hannsegði upp o. s. v. Bp. I, 2217; þat varjafnmikit fé kallat hundrað silfrs sem4 hundruð ok 20 alna vaðmála Grg.II, 19210. Om Betydningen af Udtrykket hundrað silfrs se "De centenario ar-genti" bag Kristni saga (Hafniæ 1773)s. 164-174 og fr. Dietrichs "das hun-dert silfrs" i Zeitschrift für deutschesAlterthum X, 223-240. Jvf. var þátalt silfrit og goldit fyrir landit hverrpeningr, ok var þá eptir í sjóðinum60 silfrs Eb. 14 (1643); hann gaf guðiok hinum helga Halvarði - í Almi3 halfsælda ból ok 3 silfrs Dn. II, 447;hann hafði selt Arnsteini Petrssynieyris ból í miðra garðinum í Mói áRøysi til sylfrs Dn. IV, 3107; bóndihverr, er synjar tilfarar, sekr eyri silfrsvið konung LandsL. 7, 4819; mörk silfrsLandsL. 7, 4820. 25 fg; ByL. 195 (2849);mörk vegins silfrs OHm. 318; nor-rœnt silfr: ek seldi herra Eiríki ábótaat Munkalífi 10 mat. leigu í Seme í Sognifyrir half fimta tigi marka í norrœnusilfri, géngo þá 3 merkr fyrir mörkbrenda, skal ek eða mínir erfingjarjamgóða peninga upp lúka til brendssilfrs at virða Munk. 13819. 2) Sølv- mynt; reis Malcus snemma upp semhann var vanr ok hafði silfr með sér,en þat var mót með silfri, er gékk -Heilag. II, 2392 fg; var mönnum gefinnmáli, þat silfr var kallat Haraldsslátta,var meiri hluti koparr, þat bezta kosti,at væri helmingssilfr Fm. VI, 2433 jvfMork. 4723. 25; viljum vér, at erkibiskuphafi einn mann ok einn svein þann,sem mesta nytsemd kann gera meðhonum til silfrssláttu, ok at hann skalslá láta slíkt silfr, sem vér látum gangaí Niðarósi, hvárt sem oss líkar at látaganga smátt silfr eða stórt, bæði atstinnleika, vekt ok stórleika NL. II,48226. - Jvf. helmingssilfr, lögsilfr.

Part of speech: n

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛁᛚᚠᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary