Sinna

sinna

sinna, v. (að & nt) 1) poet. reise, se Lex.poet. 2) være i Følge med, holde sig til, holde med en (e-m), med Bibegrebaf Understøttelse, = vera með e-m ísinni; dró hann (dvs. Lucifer) meðr sérmikinn fjölda engla, sem honum sam-þyktust ok sinnaðu Stj. 84; hann sinnarhvárigum né samþykkir í alla staði Stj.1633; vilda ek, at þú sinnaðir frændummínum, þvíat þangat man hefndumsnúit, ef ek komumst undan Grett. 931;þat vilda ek, at allir mínir tengðamennværi sinnandi honum sem bezt Grett.9725; Rúnolfr ábóti átti at góðan hlutmeð þeim ok sinnaði meirr með Árnabyskupi Bp. I, 7092. 3) understøtte en Mening og skaffe den Indgang, tale foren Sag og søge den fremmet; þeir hétuþá at sinna hans máli Bp. I, 88235 jvf86817; sinnta ek því -, at klaustritmundi eiga tíundir eptir gjöf hinsheilaga Johannis Bp. I, 8455; - tilþess, at vér fallim eigi ferliga vern-andi þann órskurðinn meðr óskynsemd,sem vér höfum áðr yfrit skjótliga sinntok sannat Stj. 331. 4) bryde sig om, ænse, give sig af med noget (e-u); Sigurðr- bað hana fœra sik undan áburðiþeim, sem hann hefði á hana borit;hón svarar: eigi sinna ek þínum áburðiGrett. 20322; fyrir því sagði Jacob, athann þjónaði sköttum, at þeir ansaðumjök ok sinntu skipum þeim, semskatta fluttu Stj. 2337; vita vil ek -,hverju þú vilt svara mér um bónorðit.Þorsteinn svarar: ekki sinni ek hégómaþínum Gunl. 5 (2142); vil nú engi sinnaþví, er þér segit Bret. 13 (16027); hannvil hvárki sinna (= enta DN. IX, 9724)yðru boði né banni DN. IX, 9822; og- saa sinna e-m: úti er sá tími, er ekvil þér sinna Clar. 183; hefir hann sikbrott, hvárki sinnandi konunginum néöðrum Clar. 770; - sinna um e-t d. s.:hón - sinnaði um engvan hlut sem hónværi vitstola Fld. III, 3005; m. Inf.:sinnti ek at flytja við erkibiskup umMöðruvallamál Bp. I, 86829. 5) rette sig efter noget, tage sig det til Efterret-telse; sinnaði Pharao hans (dvs. fjándans)ráðum Stj. 24819; sinna orðum e-s Stj.27233 jvf Trój. 27 (7225).

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛁᚿᚿᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary
• Old Swedish - K.F Söderwall's Dictionary