Sjóða

sjóða

sjóða, v. (sýð, sauð, soðinn) 1) koge (jvfvella); sjóða mat: rétt er ok mat atsjóða helgan dag þá til verðgjafa Grág.3212; sjóða slátr: hann sagði, at vérsyðim furðu íllt slátr Flat. I, 37618;sjóða kalf: var kalfr soðinn krása beztrRig. 5; sjóða kið: Gideon gékk heimskyndiliga, tók eitt kið, slátraði oksauð, leggr síðan kjötit á disk en lætrsoðit í einn lítinn ketil Stj. 39028; sjóðaegg: tak malurt ok stappa vel ok eggok sjóð hart Pr. 4726; kom Esau okbar sínum feðr þá fœðu, sem hannhafði honum matgört ok soðit af sín-um veiðiskap Stj. 1678; ek hefir selt- ok halfua þá bryggiupannuna, semsiuder mæder átta tunnom DN. XI,649; þat kemr þér til einskis, segirfuglinn, svá lítill sem ek em soðinn,þá em ek minni steiktr Æf. 75A11;ekki skulu þér eta hrátt af því né ívatni soðit, heldr steikt í eldi Hom.11926. 2) smede (jvf brenna, vella, lat.coquere); ek þóttumsk vera í smiðjuok gera spjót, en synir mínir blésuat, ok þótti mér aldri soðit verða tilloks, en sindraði ávalt ór Anal.1 17714(Pr. 512); ókyrrir tveir andalausir sára-lauk suðu Herv. 24211. Jvf. ags. âsod-enes goldes Ælfrêdes and Gudrûmesfrid. c. 2 (Die Gesetze der Angelsächsen herausg. von R. Schmid 2te Ausg. s. 106). 3) grunde paa noget, som manvanskelig kan fordrage eller komme tilen vis Mening om (jvf tygge paa noget);þat sjóðum vér, er vér velkjum lengi íhugskoti, þvíat þat er almæli, at mennsjóði þau ráð, er þeir hafa lengi í hugsér Hom. 11932; undarliga er yðr farit,er þér vegit víg þau, er yðr rekr lítittil en meltið slíkt ok sjóðit fyrir yðr,svá at ekki verðr af Nj. 99 (15410).

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛁᚮᚦᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary