Sjón

sjón

sjón, f. (Gen. sjónar) 1) Seen, Øiekast, hvorved man vender sine Øine i en visRetning, mod en vis Gjenstand; sundrstökk súla fyrir sjón jötuns Hým. 12;hann sá, at Þórr lét síga brýnnar ofanfyrir augun, en þat er sá augnanna,þá hugðist hann falla fyrir sjóninnieinni samt SE. I, 1442. 2) Syn, hvad man ser; hér getr þess, at þeim varsjón sögu ríkri (dvs. at de havde Syn for Sagn) um ferðir Knúts Flat. II, 3079(OH. 18014; Hkr. 44111); einn maðr varsvá sárliga leikinn, at augum hans varút hleypt ok eistum -; kallar þessihinn aumi maðr á hinn helga Thomassér - til líknar, ok þar fyrir fær hannaptr at fullu sýn sína ok augu ok sváaðra látna limu. - - En sjón varsögu ríkri um sýn hans ok augu Thom.54427; sá ek í draumi mínum miklasjón Hom. 1903. 3) Synsevne; bráhann knífi ok stakk í augu mér, okmista ek sjónar at auganu Sturl. I, 3629;gaf hinn fyrsti önd ok líf, annarr vit okhrœring, þriði ásjónu, málit ok heyrnok sjón (&vl sýn) SE. I, 5222. 4) Øie; heljar hrafnar ór höfði þeim harðligasjónir slitu Sól. 67; ef ek hann sjónumof sék Hm. 151; sá hón döglings skördreyra runna, fránar sjónir fylkis liðnarGuðr. 1, 14; þrjár hafa þeir sjónir (=augu Herv. 2624) saman Fld. I, 4866;er hann sá, at Glaumr gaut sínumsjónum harðliga Grett. 859; mun hannekki eiga stað við sjónum hans Fm.IV, 2427; augu heita sjón ok lit SE.I, 53812; leiða e-t sjónum = leiða e-taugum (se under leiða 7, 2det Bind 456b):forn jötunn sjónum leiddi sínn and-skota Hým. 13.

Part of speech: f

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛁᚮᚿ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary