Skammr

skammr

skammr, adj. kort, mods. langr; a) om Afstand eller Udstrækning i Rum; var súleiðin skemmri Eg. 77 (18616); vili þérþá griðum heita, segir Eyjólfr; skammtmun um þat verða, segir Brandr Bp.I, 53121; Jón skammi Heilag. II, 5589;skammr er skutill mínn Flat. II, 1035(Fbr. 2022); var þat eigi skemmri vegren stórt hestaskeið Bp. II, 1823; for-skeptit var heldr skammt SE. I, 34414;hann var hárr í setunni, en fótleggrinnskammr Fm. VIII, 4479; láta e-n höfðiskemmra dvs. hugge Hovedet af en, Hým.15; Æsir áttu skammt til hans SE. I,1829; er þeir áttu skammt til garðsinsEb. 18 (2318); snaraði hann ljósinu tilþeirra dyranna sem skemmra var til,en hleypr til hinna sjalfr, sem lengravar til ok þar út Fld. III, 53119; þarer skemmst var milli skógarins ok ár-innar Eg. 52 (10527); nú gékk ek þremfótum til skammt Eg. 22 (4113); umaðra luti var skammt milli máls kon-unga, en þó gékk eigi sættin samanFm. X, 1329; adv. skammt, skemmradvs. kort Stykke Vei, i kortere Afstand; er þeir vóru skammt komnir frá skálaFlat. I, 5407; hann bjó skammt fráSkallagrími Eg. 25 (482); sýndist hon-om svá, sem þaðan mundi skammtá brott vera bólstaðargjörð góð Eg.28 (5631); örskot eða skemmra Grág.45214; hann hljóp meirr en hæð sínameð öllum herklæðum ok eigi skemmraaptr en fram fyrir sik Nj. 19 (2924);(hann) kallaði þá mundu eigi komnaskemmra en vestr ór LangavatzdalSturl. I, 2401; b) om Tid eller Varig- hed; þeir höfðu skamma hríð setit áðr- Nj. 3 (627); B. signdi skamma stundFlat. II, 10310 (Fbr. 2028); skal hannleggja á eigi skemmra mél en vikostef Grág. 50914; skammt mun nú málokkat vera, alls þú mér skœtingu einnisvarar Hárb. 59; skömm samstafa SE.II, 706. 1381; hverr stafr hljóðar meðlöngu hljóði eða skömmu SE. I, 416;hittask menn tveir á, ok veitir annarröðrum sár, þá skál hann - stefna hon-um til þings, fimtarþings at skemmstakosti Gul. 1843; eiga skammt ólifat dvs.have kort Tid igjen at leve i Nj. 55 (8523);skammt segir þú þá eftir lífsdaga várraFlat. I, 23517; sárt ertu leikinn - okbúð svá sé til ætlat, at skammt skyliokkarr í meðal dvs. der ligger ikke lang Tid mellem vort Endeligt Nj. 78 (11420);þá er skammt at biða áðr (dvs. det varerikke længe forinden) gengit er hjá úti,ok kemr þar inn maðr Flat. III, 40421;nú láta þeir skammt at bíða, áðr enþeir fara á fund Áskels Vem. 322;Þ. - kvað skammt til þess dvs. sagde at det vilde snart ske, være gjort, Vatsd.44 (7224); honum man nú skammt tilílls dvs. han har nu snart ondt ivente OHm. 3810 jvf vit þat víst, at þér skalskammt til meiri hrakningar Sturl. II,18514; mun þér skammt til afarkostaLaxd. 49 (1486); adv. skammt, skemmra,skemmst dvs. kort, kortere, kortest Tid: skammt frá þessu dvs. kort Tid herefter Vatsd. 35 (5617); snöru þeir at Jóni synihans ok sögðu, at sá skyldi skemmstgráta eftir sínn föður, ok vógu hannbáðir Sturl. I, 2377; þá beiddu Sigfús-synir at fara -; Flosi leyfði þeim þatok bað þá þó vera vara um sik ok verasem skemmst Nj. 146 (25126); fyrirskömmu, skemmstu dvs. nylig, ganskenylig: nú ef ek skylda ráða, munduþér brjótast heldr til ríkis í Austrvegþess, er hinir fyrri Svíakonungar oknú fyrir skömmu lagði undir sik Styr-björn frændi várr Flat. II, 633; eldrinner nú meirr fölskaðr en ek hugða, hyggek, at hann hafi verit fyrir skömmu uppkveyktr Vatsd. 3 (64); Glœðir kvað,hann mörg stórvirki unnit hafa, -, þatnú fyrir skemmstu, er þú drapt grís-inn þann, er eina nótt hafði drukkitspenann, er þat ok þín iðn Vatsd. 44(729); skömmu, skemmstu d. s.: ek fékkþar silfrit skömmu Flat. I, 1248; varþessi atburðr skömmo, at margir mennmego þat muna Anecd. 1825; bréflaustsegist af orðum herra Halkells, hverssveinn skömmu kom af Víkinni, at -DN. VIII, 11612; sagði hann, at Kol-beinn grön var uppi í Eyjafirði okskömmu norðan kominn Sturl. II, 1733;nú vóru þeir skömmu leiddir út afborginni Heilag. II, 9930; spyrr hannnærverandis menn, hvárt þessir þrírlifði eða hvert þeim hefði skemmstuskotið verit Heilag. II, 9928 jvf 23; er hannvarð víss hins sanna, hvat nú hefirskemstu at borizt, at Karlamagnus -Klm. 14830; skömmum dvs. ikke længe: sat hann skömmum við drykk Fm.VII, 10611; vildi konungrinn skömmomsamfast mæla við hann ok vildi ekkigruna láta tal þeirra OH. 7121; flytopt ór stað herbúðir þínar, þvíat þáer óvinum óhœgt við þér at sjá, erþú ert skömmum í sama stað Alex.429; þá (nl. jóladag) eru drykkjurmiklar, ok má þá sitja skömmum viðat hlýða skemtaninni Fm. VI, 35518;skemmrum dvs. i kortere Tid: sýndistþeim svá öllum saman - líkligt, atlandit mundi verða skemmrum biskup-laust, ef tveir værir biskuparnir Bp. I,1596 jvf 23126; sumir menn eru eigiskemmrum í vötnum en á landi Hb. 2812.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚴᛆᛘᛘᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary