Skelfa

Old Norwegian Dictionary - skelfa

Meaning of Old Norwegian word "skelfa" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

skelfa: skelfa, v. (fð) bringe til at skjælve eller ryste, sætte noget i en skjælvende Bevæ-gelse (skjalfa) 1) ryste, svinge Vaaben,hvormed man vil gaa løs paa sin Fiende, = skaka; enskr maðr hjó þegar tilBengeirs ok sagði, at eigi skyldu þeirþar upp ganga. B. skelfði sverðit -Fm. VIII, 3177; hann rétti gullrekitspjót at Ármóði skáldi ok skelfði viðok bað hann yrkja vísu á móti Flat. II, 47510 (Icel. sag. I, 15319); upp óxuþar jarli bornir, -, skelfðu aska Rig.39; upp óx þar jarl á fletjum, lind namat skelfa Rig. 32; reið hann - skaptnam at dýja, skelfði lind - Rig. 34. 2) bringe til at vakle hvad der stod ellersyntes at staa fast; ef með sterkumvalslöngum fær eigi steinvegg ofanbrotit eða sundr skelfðan Kgs. 8822;eigi sé ek þat -, er skelfi þína ham-ingjo Fm. X, 22325. 3) bringe en til at skjælve af Rædsel, skræmme en; goðskelfir þá í reiði sínni, ok mon eldrsvelgja þá Elucid. 1728, lát þik þatekki skelfa Alex. 518; varð hann þarfirir skelfðr (= hræddr) Bp. I, 7865;skelfa e-n af e-u dvs. afskrække en franoget: látið eigi þat skelfa yðr afhernaði þeim, er þér hafit upp tekit,þótt hamingja sé mjök óstaðug Alex.158; skelfast, v. r. = hræðast; hverrer svá fasttekinn í flærð hins bannaðafjánda, at eigi hræðisk eða ógnask eðaskelfisk þessi sáryrði Frump. 12523; meiri ván þykki mér, at - ekki muniþessir skelfast við úfriðinn Örv. 6117.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚴᚽᛚᚠᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

a.: accusativ.

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

p.: Pagina, side.

s.: substantiv.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.