Skriða

skriða

skriða, f. 1) Skred af Jord eller Sne, som glider ned af en Fjeldside; ef - gangavötn at eða skriður Grg. I, 2325; hvártsem menn farast á skipum eða verða fyrir skriðum eða vatnagangi Grág. 956;í þessi skriðu týndist Markus prestrBp. I, 64024; þau misseri fórusk áttatigir manna í skriðum Sturl. I, 9410;eptir þat urðu svá mikil undr, at skriðabrast (dvs. gik løs) upp í fjallit ok hljópofan Flat. II, 7235; hinn sama dag -hljóp skriða á bœinn, ok týndust þarþessir gripir Hrafnk. 319; þá var mikitregn, en áðr hafði snjá lagt á fjöllin;þar hljóp ofan skriða mikil með grjótiok leiri Yngl. 39 (Hkr. 3113); Velent- sér, hvar nýhlaupin var ein skriða,ok kemr honum í hug, at sú skriðaman fyrir farit hafa feðr hans Didr. 6910 fg; skriða hljóp í Dýrafirði Ann.738 (jvf hljóp snjóskriða á bœ Ann.7123); hleypa skriðu á e-n dvs. sætte etSkred igang for at det kan fare løs paaen, Frs. 1949. 2) Skraabakke af Jordeller Grus som er dannet af et Jord-skred; hann kom á skriðu, er Geirvörheitir, er gengr ofan fyrir vestan ánaEb. 43 (7725); bardaginn var á skrið-unni Eb. 44 (8312); hann kemr at skrið-um þeim, er í váru fjallinu Konr. 6620;í skriðu þeirri var mjök viðbrekkt Konr.6634; verðr B. því skjótari, at hannkemst í stigreip öðrum fœti, ok riðrsvá um þvert bak, en Þ. keyrir undirhonum hestinn ok upp á skriðuna Bp.I, 6259; Skagfirðingar - námu staðfyrir sunnan Djúpadalsá á skriðunniok fylktu þar liði sínu Sturl. II, 7110.

Part of speech: f

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚴᚱᛁᚦᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary