Skuggi

skuggi

skuggi, m. 1) Skygge; sem hann rœddiþetta, þá leit hann fram á leiðinnifirir sér ok sá liggja í skugga viðarins,er stóð hjá veginum, mann einn El.1610; skugginn flýr sólina ok sœkir þóeptir henni æ, sem hón líðr undanKgs. 5024; berr (upers.) skugga (e-s, afe-u) á, í e-t dvs. der falder Skygge af enTing paa, i noget: þau sjá, at skuggabar á brunninn Tríst. 11 (6223); Grímrsá skuggann mannsins, er bar a vatnit,ok sprettr hann upp skjótt Laxd. 58(16715); hafði Gunnarr snúizt í haug-inum ok sá í móti tunglinu; þeirþóttust sjá 4 ljós í hauginum brenna,ok bar hvergi skugga á Nj. 79 (11821);róa þeir konungr suðr með sjalfulandi, þvíat þar bar skuggann á sæ-inn af fjöllunum Fm. VIII, 18819; þábar skugga í dyrrin ok gékk þar innkona Flat. I, 54529. 2) Skyggebillede, Billede, Afbillede; vatn þvær saur okslökkvir þorsta ok sýnir skugga Elucid.1207. 3) Skygge i Modsætning til detvirkelige, væsentlige, betydelige (jvf Col.2, 17); svá þótti honum vesöld ok píslirþær, er hann hafði fyrr haft, sem þatværi skuggi nökkurr þess alls hins ílla,er fyrr hafði hann reynt Flat. II, 38416(jvf OHm. 113 (8225)); gjörðu þeir núsvá mikinn hernað, sem hér til hefðináliga skuggi verit hjá því, sem núvar Flat. III, 33925; svá mikils semhonum þótti vert úti eða annars staðarí borginni, þá þótti honum, sem þatværi skuggi einn hjá því, er í höllinnivar Konr. 7440. 4) Spøgelse; þá leithann til vinstri handar standa leiðiliganskugga Heilag. I, 55839; sló hann meðrvönd, er hann hélt á, þann rækiligaskugga, er stóð á veginum fyrir honumMar. 71813; henni sýndist þá kirkjanfull af draugum ok hræðiligum skugg-um Bp. I, 25625. 5) hvad der kaster en Skygge paa noget, fordunkler det, ertil Hinder for at man ret kan se ellerkjende det; á þikki mér vera skugginökkurr manninum, sá er mér má eigiþikkja jafnvel yfirlits, ef hann er keisarason, sem elligar, ef hann væri annarsmanns son Konr. 5248; þikki mér þvílíkast, sem tendrat sé kerti ok brenniljósit allglatt í fyrstu ok beri vel, enstandi í miðjo svá hár skuggi nökkurr,at fyrir því megi eigi ljósit allvel brennaKonr. 5255; sagði hann sér vera mik-inn skugga á, hvat Magnús - myndiætlast fyrir Fm. VII, 315; Halli svarar:hvat er okkar Ljóts í milli nema gótt?Þ. mælti: skuggi er honum í málumykkrum Vallalj. 399; K. fór þvílíkt ámannfundi þessum, sem hann st

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚴᚢᚵᚵᛁ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary