Skuldarmaðr

skuldarmaðr

skuldarmaðr, m. 1) Kreditor, Person som har noget tilgode hos en anden (e-s);far nú ok sel viðsmjör þetta ok gjaltverðit skuldarmanni þínum Stj. 6135;nú er maðr dauðr, arfi skal í önd-vegi setjast, geri hann skuldarmönnumstefnu, at þeir komi allir þar at sjaund,ok hafi hverr sína skuld í brott slíka,sem vitni berr til Gul. 1151; Landsl.5, 123. 2) Debitor, Skyldner; af þvívildi hann opt sjalfr skuldamaðr verða(dvs. sætte sig i Gjæld), at hann vildibjarga þeim, er skuldum váru horfnirHeilag. II, 24728; guð er skuldarmaðrþeirra (nl. Guds Børn), því at þeirgerðu sik verða þess, er guð ætlaðiþeim; skuldarmenn þeirra eru englarok allir helgir, þvíat þeir kostgæfðu,sem þeir máttu at fylla tölu þeirra okauka fögnuð þeirra Elucid. 7918 fg; uminnihafnir skuldarmanna ok um þrælaþeirra er til skuldfestis er sagt hér áalþingi Grg. I, 786. 3) Person der er kommen i den Stilling, at han ved Ar-beide i Kreditors Tjeneste skal betale sinGjæld til denne, = skuldfastr maðr,lögskuldarmaðr. Gul. 71.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚴᚢᛚᚦᛆᚱᛘᛆᚦᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary