Skyggva

skyggva

skyggja eller skyggva, v. (gð) 1) kaste, lade falde en Skygge paa noget, saa at detmister sin Klarhed eller Glands, skjule; þegar skyggva nekkver synda myrkrandar ljós Elucid. 6023; hvaðan reykrsá kemr, er stundum þykkir skýja okskyggva fyrir ljósit Kgs. 488; Stj. 3014,se under skýflóki; muntu skyggva songuðs þíno holdi Mar. 1932. 2) be- dække, dække; m. Dat. uppi yfir hennarhöfði var svá um búit, at sem uppiværi yfir henni 2 páfuglar, ok var þeimsvá hátt haldit með sínum umbúnaði,at þat skyggir henni við sólar hitaDidr. 21517; einfœtingar hafa svá mik-inn fót við jörð, at þeir skyggja sér ísvefni við sólu Hb. 2516; jvf AR. II,441a1; kraptr hins hæsta mun skyggvaþér eða skýla Mar. 199. 35824 jvf skyggjaþik eða skýla þér Mar. 45834. 3) po- lere, gjøre blank og skinnende; Michaelann meira sannri góðfýsi en skygðumpílarum eða vænum glergluggum Hei-lag. I, 69317; skulu nú þat boð beramínir menn um allt mítt ríki -, at íhverjum stað skal eigi annat gera þrjámánuði nema hesta ríða - ok skyggjasverð þau, er áðr eru forn Didr. 1617;half örtug fyrir hjalm, en (&vl ef) hannskyggir Rb. 2, 10 (1516); holdit varnattúrliga hvítt ok skínanda sem skygðrberillus Pr. 40617; dreymdi Pál -, athann þóttist vera í skygðum línkyrtli;ok eptir þat druknaði hann í Ísafirði-, ok var þá svá ráðinn draumrinn,at línkyrtill sá væri bárur stórar okljósar, er géngu at honum Sturl. I,7610 fg. Jvf. gsv. skyggia ok skalpasværþ Østg. Vinsord. 7: pr. (s. 15910). 4) = skygnast um, se under skygna;því næst sér hann Halldórr, hvar trjónakemr fram ór munninom hennar okskygði (skygndist um Flat. III, 35616),ok hvarf aptr inn, ok lítlo síðar kemrhann út öðru sinni ok lætr þá nökkvimeirr sjá vöxt sínn, skygnist um okvildi gjarna vatnit Mork. 7126.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚴᛦᚵᚵᚠᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.