Skygn

skygn

skygn, adj. 1) seende; hann var þá skygnmaðr, en þat vissu margir menn, athann hafði lengi blindr verit OH. 22431;svá lengi, sem ek hefi blindr verit, þáer ek nú vorðinn skygn báðum augumFm. VI, 23521; ek hafði um tíma, segirhann, tvau skygn augu, ok var ekhræddr um bæði þau, at þeim yrðiekki til meins Mar. 49612. 2) begavet med skarpt og klart Syn; E. var - ein-sýnn ok þó manna skygnstr Flat. I,22317; Hörðr sá, at maðr gékk út atHolmi í skyrtu ok línbrókum; þat varí sólar upprás; Hörðr kendi þar Ílluga,þvíat hann var allra manna skygnstrHarð. 27 (834) jvf hverjum manni fót-hvatari ok allra manna skygnastr Eg.87 (22112); foglar eru þeir, er fjaðrarhreyta af frændum sínum, ok brennaþær til þess at bera ösku á augu þeimtil þess, at þá sé þeir skygnari ok atöðru fróðari Anal.2 2468; Rafn - varbæði frár ok skygn ok glöggþekkinnFinb. 38 (7620); þeir, sem nú vilja meðnýju kveða, hafi smásmugul ok hvössok skygn hugsanar augun, at sjá, hvatyðr er nú sýnt í þessum frásögnumSE. II, 815.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚴᛦᚵᚿ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary