Skygna

skygna

skygna, v. (nd) se efter for om muligt at faa Øie paa noget; tekr hann nú atstikna af hinum heitligsta sólar hita,mœðist nú mjök í mörkinni, snýst higatok þagat, skimar ok skygnir, ef klaustrnökkut væri nær Heilag. II, 36721; Ve-lent gengr nú út, skygnir at feðr sínumok sér hann hvergi Didr. 699; skygnduþeir til skálans ok heyrðu til hans engiúdœmi Æf. 90199; guðspjallamenn kall-ask af því augna fullir umhverfis, atþeir skygndu um allra þurft í kenn-ingum sínum Hom. 7817; þóat þat nafnsé heldr á, at konungs skuggsjón sékallat, þá er hón þó skipuð öllum atheimild svá sem almenningr, þvíathverjum er kostr í at sjá, er vill, okskygna - um siðu sjalfs síns eða allaaðra siðu Kgs. 37; verðr þá vandligaathugt (&vl at hugat) hœversku eðasiðum allra þeirra, er þar koma saman, hinna ríku fyrst ok pví næst allraannarra, þvíat þar skygnir hverr umannars athæfi Kgs. 6414; skygnast umdvs. se sig om, se omkring sig: skygnisthann nú um fast ok hyggr at, hversulangt hann á til bjarganna Flat. I,39618; lítlu síðar kom ormrinn framöðru sínni ok skygndist um ok vildigjarna vatnit Fm. VI, 35218 (Flat. III,35616 jvf Mork. 7126 fg under skyggja 4).

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚴᛦᚵᚿᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.