Skylda

Old Norwegian Dictionary - skylda

Meaning of Old Norwegian word "skylda" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

skylda: skylda, f. 1) Forpligtelse, Pligt, Skyldig- hed, tvingende Nødvendighed (jvf skylda,v. 1); veit ek eigi, hver skylda yðrberr til at láta hann hafa svá mikitríki Flat. I, 6313; er þat yðvarr réttrok skylda at verja ríki várt Fm. VI,1454; í þessu leggjum vér ekki skaplagné skyldu á nökkurn lærðan mann DN.I, 5913; eftir yðru boði ok várri skylduDN. VIII, 1211; skylda sanns kærleikskrefr oss ok nauðgar til yðar at skrifaDN. IX, 1331 jvf I, 515; ef hann ferrsjalfs síns erenda, lýsi svá sem fyrr okfái þá annan í stað sínn, er þeim gerirskyldu, ef hann kann lengr at dveljastbrottu DN. V, 4335. 2) Gjæld, Skyld, = skuld 1, gjald 4; skolo þér leysaskyldu yðvarra synda dvs. betale eders Synders Skyld, Stj. 43710. 3) Ud- redsel, Afgift som nogen er berettiget tilat kræve, forpligtet til at yde; þat viljumvér ok fullkomliga bjóðum féhirðumvárum -, at þeir lúki handgengnummönnum várum í hverjum jólum skyldusína af konungs (h)alfu Rb. 25 (799);ef landsmenn hér vilja halda frelsi sínu-, þá mun sá til vera at ljá konungieinkis máls á, hvárki um landseign hérné um þat at gjalda héðan ákveðnarskyldur þær, at lýðskyldur megi metastFlat. II, 24031 (OH. 12638); þeir menn,sem forelrar manna hafa kapellur látitupp gera ok sjalfir bœndr hafa nökkuraskyldu til látit sér til tíðahalds Rb. 26(848); fékk hann þaðan öngar skyldurné skatta Flat. II, 479; þeir skyldu hafahelming skyldna ok skatta við hannFlat. I, 5011. 4) Fortjeneste, som en har indlagt sig ved sine Gjerninger (jvfskylda, v. 4); til lítilla ambuna hefi ekgört til við þik; en nauðsyn mín okþurft þröngvir mér til at þegja eigi(men henvende mig til dig med min Bøn),því at ek hefi nú leitat - til þeirramínna félaga, er ek þóttumst meðskyldu mega kveðja mér til liðveizlufyrir sakir margra góðra hluta, er ekhefi þeim görva Barl. 599. 5) Slægt- skab (jvf skyldr 5); nú festir maðr sérkono ok grefst upp skylda með þeimBorg. I, 1515; DN. II, 55714. 59011; eigiveit ek, at með okkr sé nein skyldaFld. II, 4739; tel ek til þess, kvaðhann, skyldu þeirra ok fylgð þá, erhann hafði veitt enom helga Ólafi Fm.X, 4052 (Ágr. 6123).

Part of speech: f

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚴᛦᛚᚦᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

f.: Feminin.

gr.: græft.

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

s.: substantiv.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.