Slagr

Old Norwegian Dictionary - slagr

Meaning of Old Norwegian word "slagr" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

slagr: slagr, m. 1) = slag 1; fleygja síðan gló-andi knappasvipu um þverar herðarsálinni, svá at af beiskum bruna, erfylgði þeim slag, kendi hún kvöl íhvern köggul Bp. II, 1012; ef þér komittil ok veitit trénu hinn fyrsta slag (dvs.Hug) Heilag. II, 11321; skjöld hefir hannsvá sterkan, at engin úvina slagr eðaskot megu honum granda Post. 5852;svá gera þeir, sem hann eggjar, bregðasverðum ok veita heiðingjum stór höggok gildan slag Klm. 18216. 2) =slag 2; seiniliga játtir ek, at eigi hefðiheiðinn lýðr þvílíkan slag mátt fá afsvá lítum flokk þínna riddara Klm.17230; svá harðan slag munu þeir viðtaka fyrir sína ágirni Klm. 1787; "brotthéðan", segir hann, at guðs reiði grípioss eigi með bráðan slag fyrir nökk-ura samveru Cherinthi villumanns Post.48011. 3) Melodi, musikalsk Stykke; konungr spurði, hvárt hann kynni eigifleiri slagi, en hann segir, at aptr værienn nökkurir slagir -; sló hann þáGýgjarslag ok Draumbut (&vl Dram-buslag) ok Hjarrandahljóð Fld. III,22225 fgg; tekr Gestr hörpu sínu ok slærvel ok lengi - ok slær þó Gunnars-slag bezt Flat. I, 34816 jvf slá (v.) 11. 4) Slags; því næst kvómu inn margirslagir hljóðfœra Fm. III, 19117. 5) Ven-ding, Baut, som man gjør, dels frem,dels tilbage under Krydsning med Seil-fartøi (jvf slaga (v.) og Folkespr. slagAasen 698a46, nt. schlag se Breysing i Jahrbuch des Vereins für niederd. Sprachforschung 1879 s. 1738 fg); fig. má vitr maðr eptir leita, hví konungrþessi hafði annan slag frá herra páf-anum, en annan til dvs. hvorfor han snartvendte sig til Paven, snart igjen fra ham, Thom. 40514.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛚᛆᚵᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

fig.: figurlig, i figurlig betydning.

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

p.: Pagina, side.

s.: substantiv.

S.: Side.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.