Sléttr

sléttr

sléttr, adj. 1) slet, jevn; sléttr völlr Flat.I, 4869; hann fékk þar engan steinþann, er svá væri harðr eðr sléttr, athonum þœtti gótt at lýja járn við,þvíat þar var ekki malargrjót Eg. 30(6111); er á þessi lítil ok eigi torfœr,þar sem slétt er Fm. VII, 29721; þúhefir tekit reimunarkefli, ok hefir þú þathvárki telgt vint né skagt (dvs. skakkt?)ok ekki óslétt Krók. 91. 2) glat, som ikke hindres ved, at der kommer noget iVeien; fór hann þá þegar um nóttinaá fund höfðingja fjánda ok flutti sínarfarar eigi sléttar (dvs. sagde, at det ikkevar gaaet ham vel eller som han vilde)Heilag. II, 5112 jvf Eg. 18 (347); Nj.147 (25416); Laxd. 19 (4117); Æf. 9125;Flat. I, 36723. 3) saadan at man der- paa ikke kan finde noget at udsætte, atman ikke kan gribe en i noget, der erfalskt eller urigtig; Pestifer - tekr þámanndóm ok segist Kristr vera - leit-andi með sléttum orðakrókum Heilag.I, 7122; meðan þú mæltir slétt viðmann, pá hugðir þú honum flærð Hom.19116; hann talaði svá snjallt ok slétt,at öllum, er á heyrðu, þótti þat einasatt Yngl. 612; því flárra man Þórðrhyggja, sem hann talar sléttara, ok trúþú honum eigi Hítd. 2124; jvf slétt-máll, sléttmælgi, sléttmæli, sléttorðr. 4) hel, fuldstændig; fyrir þat er hann gafupp í hertekinna manna lausn sléttanthesaur kirkjunnar Bp. II, 5625; sléttdvs. aldeles, ganske: géngu þeir þá sléttút af borðunum, þvíat þeir geymðueigi annars fyrir ákefð ok áhuga, enþeir berðist á sléttum velli Flat. I,4868; varð þat ok mjök merkiliga oktáknsamliga, at sú mæling nœgðistöllum slétt Stj. 2932.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛚᚽᛏᛏᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary