Snara

snara

snara, v. (að) 1) sætte i Bevægelse fra Stedtil andet, slynge, slænge, kaste; m. Dat.þá var snarat út ór hólnum einum krók-staf, sem eldskara væri Fm. III, 17615;Þorsteinn hleypr til dyranna ok snaraðihallinum ok broddinum, ok kom í síttauga hvárt á Geirröði konungi Fm. III,19323; fékk ek mér stein á klettinumok knýtta ek í taugarendann, snaraðaek síðan í lopt upp, sem ek hafða föngá Pr. 41118. 2) fremskynde, paaskynde, drive paa; m. Akk. er þeir heyrðu þetta,at þeirra menn váru upp komnir ákastalann, þá snöruðu þeir atgöngunaok særðu þá suma Pr. 31125; þá léthann blása hérblástrinn ok eggjaði her-inn ákafliga, lét þá fram bera merkitLandeyðuna, snaraði þá atgönguna (=atgöngu Fris. 24430) svá harða, at allthrökk fyrir Hkr. 61511 jvf herði at-göngu Fm. VI, 40711; Haraldr konungrmeð sína fylking snaraði atgöngu (snar-aði til atgöngu Flat. III, 39017) ok gerðisvá harða orrosto, at allt stökk fyrirtvá vega Mork. 11315; snarast, v. r.sætte sig i Bevægelse, bevæge sig fremad, ile; s. snarast (snerist Flat. II, 23117;snýst í brott OH. 11714) þá út ór stof-unni Fm. IV, 2637; þá varp hón af sérauðkymli kononnar ok tók þrótt karl-mannligs skaps ok greip son sínn oksvipti á herðar sér karlmannliga oksnaraðisk eptir bátinom Heilag. II,21815; hann - hjó með öxi til Magnússkonungs, kom á halsinn við herðarnar;maðr nökkurr, er sá, at öxin reið, skauthonum frá, ok við þat snaraðist öxinofan á herðarnar, ok varð þat mikitsár Fm. VII, 32521; nú skulum vérvarask við, at eigi taki oss þau dœmi,sjám við höfuðsyndum, sem vér megum;en ef görvar verða, snörumk ór (nL.syndom) sem skjótast ok göngum tilskripta ok til yfirbóta Hom. 10535;hann snarask fram hjá þeim Háv. 3715. 3) = snúa, 3, 4; nú skulu konur -snarast í karlföt ok taka hesta þá, erhér eru hjá selinu Laxd. 63 (18429);kemr hann Asbjörn í stofuna; snaraskþegar at honum Þóri OHm. 49 (3625);snarast brauðit í guðs hold ok vínití guðs blóð (= vendast um í L. 23)Leif. 18712. 4) vende, dreie, vride;m. Akk. Egill hljóp upp skjótt ok þartil, er blótnautit stóð, greip annarrihendi í granarnar, en annarri í hornitok snaraði svá, at fœtr vissu upp, ení sundr halsbeinit Eg. 68 (16524); svágengr U. at fast, at hann snarar afhonum höfuðit, kastar um hrygg, okvar þá í sundr halsbeinit Finb. 7 (1410);Ólafr gengr þá at dyrunum ok leggrspjótinu til hans; H. tekr höndum báð-um um fal spjótsins ok snarar af út,svá at þegar brotnar skaptit Laxd. 24(6423); þá hleypr Finnbogi upp ok þrífrum orfit ok ætlaði at snara af honumFinb. 40 (821); (hann) drap þegar 2höfðingja, en þriðja greip hann oksnarar hann í sundr Bret. 4 (11415); K.hafði skjöldinn fyrir sér, ok kom þarí lagit ok festi í skildinum; K. snararþá skjöldinn svá fast, at brotnaði spjótitNj. 151 (2627) jvf Vallalj. 3137; B. snar-aði þá glófana sundr milli handa sérFlat. I, 38118; fig. þau hjörtun, semáðr váru ranglát ok snörut með marg-faldri íllsku Post. 87018; hann - hefirnú snarat sik á réttan veg undir mis-kunnarskaut heilagrar kirkju ok gengittil sannrar hlýðni Dn. I, 1966; sér Kol-beinn, hvar húsfrú hans liggr í grasinumjök ólík ok fyrr at sjá at yfirbragði,því at hón var bæði blá ok þrútin okallóhugkvæmliga snöruð ok snúin Bp.I, 56029; 5) intr. = snarast, se underNr. 1; er nú skipit fullskriða ok snararhart Heilag. II, 1327; springa vatsinsbylgjur svá hart upp hjá borðunum,at þaðan af verðr harðla mikill brestr,ok í því snarar skipit niðr í djúp ár-innar með öllum sínum farmi Mar.2707; því næst snaraði hann fram íflokk sínna úvina sem visundr meðalsmádýra Bret. 114 &vl 1; Þorgrímrsnaraði þá inn í stofuna ok hjó Bjarnabanahögg Fm. VI, 335; síðan gangaþeir menn á land upp frá skipom meðsveit sína, þeir snara þegar á þingitFm. XI, 8512; hón snarar þegar innhjá honum ok ferr þar til, er hónkemr at hvílu Njáls Nj. 99 (15321);þessi hinn fríði maðr snaraði þá framfyrir konung ok sló hinn mikla heið-ingja mikit högg útan á hjalminn Fm.VI, 667; bœnir réttlátra manna snaraupp í gegnum himnana Mar. 27931. 6) oversætte fra et Sprog til et andet,= snúa 5; þá lesi hann fyrri historiamscolasticam, en hann segi þetta þannlogit hafa eðr diktat, sem snarat hefirStj. 4032; virðuligr herra Hákon Noregskonungr - lét snara þá bók upp ínorrœnu, sem heitir heilagra mannablómstr Stj. 26; létom vér ok snara íNorrœnu decretales in concilio pro-vinciali novissime celebrato, de quibusde Latino in vulgare transferri neces-sario videbatur Dn. IX, 100 (12127). -Med Præp. af: snara e-t af e-m dvs. be-røve en noget, tage noget fra en, fjernenoget fra et Sted: ef nökkurr, sá er ímálafylgju starfar, snarar með kúgaeða einhverri vél peninga af mönnumfyrir rétt fram, ok ef dómandi vill eigimálum lúka, nema honum sé nökkutgefit til - Post. 8827; Börkr tekrÞórdísi ok snarar af henni sverðitGísL. 7226; Kolbeinn snaraði af honumbuklarann SturL. II, 7410; þá snaraði(upers.) biskup af baki, ok fékk hanneigi upp setit öðruvís, en þeir hélduhonum á baki ok sloðraði svá til landsSturL. II, 14213. - at: snara at sérklæði, líndúk, kyrtil: ek hefi hér lín-dúk þann, er verit hefir forðum dúkrhins helga Stefani, hann mun ek atþér snara, því ek veit einskis þessháttar kykvendi dáit hafa, er haft hefirdúkinn um sik Flat. III, 4095; vóru útiá honum iðrin, þá er hann kom órbardaganum; snaraði hann þá at sérklæði ok komst svá í virkit ok dó þarFm. III, 7727; lagði Þorgarðr atgeirnumá Þorleifi miðjum ok í gegnum hann,- Þorleifr snaraði at sér kyrtilinn okkvað vísu -, síðan varpar Þorleifrfrá sér kyrtlinum ok féllu þá út iðrinFlat. I, 21411; hann var í kápu, okvar höttrinn lerkaðr um halsinn okein ermr á; þeir Kögrsynir hljópu áhæðina ok hjoggu til hans báðir senn;eptir þat snaraði Þorkell höttinn athöfði honum Landn. 2, 28 (1475); þeirVagn váro nú bundnir allir, er þeirkómu á land, með því móti, at einnstrengr var snaraðr at fótum þeimöllum, en hendr þeirra váro lausarFm. I, 17925 (jvf Jómsv. 7519; Flat. I,19634). - um: snaraði hann hárit umhönd sér ok vildi kippa henni af pall-inum Landn. 2, 30 (1529).

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚿᛆᚱᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.