Snarr

snarr

snarr, adj. 1) hurtig, farende frem med stærk Fart; þaðan koma snjófar oksnarir vindar Hyndl. 39; svá hræddir,sem - lítill titlingr undan snörumhauki Trist. 4 (1818); snart, adv. dvs.med Hurtighed: erkibiskup svarar heldrsnart Bp. II, 947; þat gerði hann (nl.Loki), hljóp sem snarast yfir netþinul-inn SE. I, 1844; rann hann at semsnarast Eg. 72 (1738). 2) rask, dristig, modig; því spyrja þeir Thuma, hvárthann mun svá snarr, at hann vili setjastá staðinn ok halda fyrir biskupi okhans mönnum, ef þeir fá þat gert, atbiskup rými brott Bp. II, 11534. 3) =snarpr 4; augu hans vóru svá snör, atfár einn þorði at líta undir hans brúnVöls. 13413 (Fld. I, 17314); Herbrandrhinn víðförli er jarpr á hárslit - langtandlit ok eigi mjök breitt ok freknótt,augu snör, ok eigi er hann vænn Didr.17830 jvf &vl 28; svá segist, at hannhefði svá snart augnabragð, at allirhundar hurfu frá honum Flat. I, 3871. 4) = snarpr 8; viðrkvæmiliga heyrirsælum Jóhanne arnar flugr hár okmikill allt yfir ský, þvíat sá guðs ást-vin hóf sítt hjarta upp yfir jörðinaallt til himneskra hluta með beindumvængjum tvennrar elsku, þat er guðsok manna, bæði skygn til neðri hlutaok furðuliga snarr til himneskra hluta-; snarr móti geislum sólarinnar, þvíat hann sér ok rannsakar eilífan guð-dómsins almátt framarr ok háleitligarren nökkut hugskot annat Post. 63625. 28;piltrinn var bæði snarr til skynsemdarok skilinn til orða Æf. 8739.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚿᛆᚱᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary