Sœma

sœma

sœma, v. (md) 1) forøge ens Anseelse (sómi),jvf sœmd; ef hann vildi sœma hanní nökkuru léni (dvs. ved at tilstaa, ind- rømme ham nökkurt lén) Fm. VI, 5210;sœkja mun ek mál þitt til fullra lagaeða veit til þeirra sætta, er góðirmenn sjá, at vér sém vel sœmdir af íalla staði Nj. 117 (17616). 2) finde sig i noget; rituðu þá sér hvárir þat,sem eigi vildu sœma né játa Bp. I,7186; mér þikkir eigi örvænt, at þúfarir nökkurum hlutum þeim fram, atek vil firir öngan mun sœma Flat. I,32617; þetta er úsœmanda, sem nú erupp tekit Fm. VII, 816; þótti öllumeinsætt at sœma svá, sem hans vilistóð til Fm. VIII, 215 &vl 2; sœma viðe-t d. s. Korm. 1929; Fm. VII, 1622 fgg;var þat orð á -, at hann þœttist eigimega sœma við skap hennar Flat. I,8821; hann sœmdi við allt þat, er eigisamdi ílla Bp. I, 10812. 3) sœma viðe-n dvs. komme ud af det, tilrette med,lempe, rette sig efter en; þikkjast menntrautt mega við hann sœma, svá gjöristhann úspakr Flat. I, 17219; svá stilltihann lífi sínu, hann sœmdi meirr viðheiminn en aðrir helgir menn Heilag.II, 4536; mangi má tveim dróttnum sennþjóna, ok verðr hann at hafna öðrum,ef hann sœmir við annan Heilag. II,4729; med Personen i Dativ: ef gipt-ingarmanni sœmir (&vl sýnist) þatráð við þann, er biðr JKr. 4010 jvf&vl 30; sœma við e-n dvs. opvarte, be- tjene en: þú kerling skalt sœma viðgestinn, en ek á mart annat Fld. II,54034 (jvf 2591); gengr inn með brugðnusverði ok at hvílu Þorhalls ok bað hús-freyju upp standa, kvað hana helztilengi hafa sœmt við klækismann þannÞ.hræð. 4910; vilda ek, at þú sœmdirvel við bónda þínn Sturl. I, 7530.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚯᛘᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary