Spara

spara

spara, v. (að & rð) 1) spare, tilbageholdenoget saa at det ikke kommer til Anven-delse; ef þeir sperði svá mat sínn, atkristnir menn þyrfti at eta hrossaslátrFm. VIII, 6611; því spari ek mínn mat,at þér sparit yðvarn mat Flóam. 24(14519); hann sparir eigi peninga Þór-olfs Fm. I, 29025; hér er hváriga atspara, sem vér erum Vatsd. 33 (543);láta e-t úspart, úsparat dvs. ikke sparepaa en Ting: þeir váru mjök móðir oksulgu stórum, lætr hann úspart ölit,þat er áfengast var til Grett. 4316; létoallir úspart, er þeir kómu á leið, atfullgera hans sœmd eða sóma Barl. 22;þeir Óspakr höfðu mest grjót til varnar-, létu þeir þat ekki óspart við þáEb. 62 (1131); úsparat skal þat, þóttufermir skip þítt af þeim viði, er vérmunum gefa þér Laxd. 29 (739); sáhefir óstina, es hann lætr ósparat viðannan Homil. 16734; spara e-t e-m dvs.forbeholde en noget, lade en faa ellergjøre noget: spörum þetta verk öðrumdvs. lader os overlade til andre at gjøredette, Laxd. 36 (9510) jvf Haraldr sparirþat Hákoni Mork. 9027; er byskupumsparat at gefa nýskírðum mönnum hinnhelga anda með fermingarembætti Post.3621; spara ekki af dvs. gjøre sit bedste,hvad man kan: skal ek ekki af spara,þat er ek má gjöra til úþurftar Þor-steini EG. 86 (22020); þikki mér þámikil vón, at þú sparir ei af um taflitMaG.* 4317; viljum vér, at þú sparirþá ekki af við Þorgrím Gísl. 2610;sparði hvárrgi af (dvs. enhver af dembrugte sig saa godt han kunde), en þóverðr G. drjúgari Grett. 672; spara e-ttil e-s dvs. tilbageholde noget saaledes atdet ikke bliver anvendt til et vist Brugeller Øiemed: ek hefi engan hlut tilþess sparat, at gjöra ok mæla svá, at- EG. 63 (14711); örr var hann við aumingja - ok sparði þó aldri pen-inga at nauðsynjum til allra þarfligrahluta Bp. I, 7414; spara e-n til e-s dvs.lade en slippe for noget: þeir spörðuhana eigi til erfiðis ok skaprauna Eb.27 (4419); sparast til e-s dvs. afholde sigfra at gjøre noget: hefir ek ok lengitil þessa sparazt (nl. at bede dig omHjælp) Gísl. 4324; tók fátœkisfolkit atgráta, er þat mátti eigi ifir komast,né þat skjól sœkja, er þat hafði lengitil sparazt Bp. I, 3327 (3569); spara til(med Gjenstanden underforstaaet): viljomvér þar allan hlut í eiga ok ekki tilspara hvárki fé né annat Pr. 5322; skal hvárki til spara af várri hendi stað-festu né manna forráð Gunl. 5 (21616);vill Rútr gerast mágr þinn ok kaupadóttur þína ok skal ek ekki mítt tilspara Nj. 2 (316); lét n. sína mennvera náliga fyrir útan bardaga - ensparði eigi Grikki til, at þeir hefði siká viðborða Fm. VI, 13727; er þat oksatt at segja, at ek spari hváriga til,at þeir eigi nú svá íllt saman, semþeim líkar Laxd. 49 (1467); spara e-tvið e-n dvs. tilbageholde noget fra en,saa at han ikke faar det, nægte en noget:eigi spari ek mat við þik Flat. I, 13630;er þat hinn mesti geigr, ef yðr verðrnökkut til meins, þvíat eigi kann vita,hverr sá er, at eigi sparir þat úhappvið sik (dvs. at han ikke avholder sig fraden Ugjerning), ef hann þykkist í fœrikomast Fm. VII, 27010; viljum vér, atþú sparir þá (naar I komme i Legen) ekki af við Þorgrim, þvíat þat orðflyzt af, at þú sparist við Gísl. 2610;sparðist hann ok ekki sjalfr við or-rostuna Flat. I, 49031; spara at medKonj. dvs. forhindre: þat hygg ek, atmeirr komi þar til lítilmenska, en þúsparir, at ek henda gaman at deiluykkarri Eb. 33 (606); Bergr bað Eilífríða á leið fyrir þeim -, en hannkvazk hvergi ríða mundu ónauðigr -;þá mælti s. -, at þeir þyrfti eigi atspara, at hann riði nauðigr Sturl. II,14822; spara med Inf. dvs. undlade: margrhafi eigi sparat at gera sik drukkinn afmiði ok víni Fm. IX, 225; spari ek eigigoð geyja Nj. 103 (16021); villtu skiptavið mik um hanana? þat spari ek eigi,sagði hinn norrœni Flat. II, 17521; þeirmundu ekki af spara at rœgja Þórolfvið konung EG. 14 (279). 2) skaane;er sá nú, segir hann, bleyðimaðr, er eigiberst nu djarfliga, þvíat (eigi) er sak-leysi við þá er í móti eru, munu þeireigi spara yðr, ef þeir komast í fœriFlat. II, 35221; mjók er ósviðr, ef hannenn sparir fjánda inn fólkská Fafn. 37.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛕᛆᚱᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary
• Old Swedish - K.F Söderwall's Dictionary