Staðfastr

Old Norwegian Dictionary - staðfastr

Meaning of Old Norwegian word "staðfastr" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

staðfastr
staðfastr, adj. 1) bosat, fastboende, som har fast Ophold (staðfesta 1) paa et Sted;var hann kallaðr seiðmaðr - ok varstaðfastr á Haðalandi Fm. X, 37827 (Ágr.414). 2) urokkelig; heyr nú görsamligaá mína ráðagerð ok fyrir útan if stað-fasta Barl. 11432; staðfastr dómr varkominn á mál hans Kgs. 1288; jörðinagerði hann - svá úrœrliga ok stað-fasta, sem nú er hón Barl. 326; meðstaðfastum hug eggjaði hverr annanfram Barl. 1096. 3) bestandig, tro- fast; hón varð bæði á bœninni æ þvístaðfastari ok goðfúsari, sem - Stj.1541; staðfastr til (dvs. imod) guðs Klm.5015; hón var - fálát ok fengsöm okstaðföst vinum sínum Brandkr. 6317;Jón erkibiskup hinn staðfasti Ann.5026. 4) stad, stædig, som ikke let ladersig bevæge til at efterkomme andres eller sit Hjertes Tilskyndelse, mods. letsindig (jvf staðfastligr Fm. II, 3810); þú ertstaðfastari en flestir menn aðrir Vatsd.43 (6923); þó at hón sé fríð, þá er hónþó eigi staðföst, ok man ek aldri unnahenni, því at hón verðr marglát konaBær. 10335.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛏᛆᚦᚠᛆᛋᛏᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

adj.
Adjectiv.
gr.
græft.
m.
Masculin.
n.
Neutrum.
s.
substantiv.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

Back