Stafr

stafr

stafr, m. (G. -s, n. pl. -ir, A. pl. -i) 1) Stav, Stok som man har i Haand, hvormedman støtter sig; hvat viltu þér til festar-penings fá láta, sagði Judas; hón svar-aði: Fingrgull þítt ok baug ok þar meðstaf þann, er þú helldr á Stj. 19717;mátti hann ekki ganga nema við stafNj. 136 (2197); Eymundr tekr nú staf-karls búning, bindr sér geitarskegg okgengr við tvá stafi Flat. II, 12824; komatil hans sveinar tveir ok klæddir íllaok höfðu stafi í höndum Gísl. 5417;taka, kasta staf ok skreppu (om Pile-grimme), se under skreppa; berjast meðstöfum sem förumenn Grett. 7112; om hestastafr: Gunnarr laust Þorgeir meðstafnum Nj. 59 (9128 jvf 19); maðr fylgirþar (dvs. á Íslandi) hesti hverjum, erfram er leiddr, - ok hefir staf í hendiok klappar á lend hestinum ok þarmeð styðr hann hestinn, þá er hannríss Bp. I, 63336; om Bispestav (bagall):biskup - vígðr til stafs ok stóls Eids.1, 312; gékk biskup til dóms með stafok stólu Sturl. I, 21329; gékk Guðmundrprestr til dómsins með staf ok stóloBp. I, 48912; sendi postolinn staf sínnok lét leggja yfir lík hans HeilaG. I,65436. Jvf. broddstafr, píkstafr, klafa-stafr. 2) Støtte, Stolpe som er op-reist i en Bygning til at bære ellerstøtte nogen Del deraf; Ólafr konungrok Norðmanna lið með honum reruallt upp undir bryggjurnar ok bárukaðla um stafina þá, er upp héldubryggjunum; tóku þá ok reru öllumskipum forstreymis - - en stafirnirváru undan brotnir; þá bresta niðrbryggjurnar OH. 2021 fg; hann lét geraflaka af viðum ok undir digra stafi oklét þat bera upp undir kastalann Fm.VIII, 4301; navnlig i Husvæggen, hvorden tjener til at bære staflægjur, = upp-stöðutré; þeim liggja við 3 aurar viðstaf hvern ok svá fyrir staflægju hverjaGul. 3074; hann hafði þá lagt af sérkápuna ok svá vápnin ok sat þá upptil stafa Laxd. 65 (18926); hann tókhöndum í axlir honum ok kneikti hannupp at stöfum EG. 74 (17930). Jvf. horn-stafr. 3) Grændsepæl? (jvf stafstaurr,stafstœði); á nýlendum öllum innanstafs (dvs. inden Gaardens Grændser) beiðisá bónda boðgreiðzlu, er jörð á Frost.2, 2315; ef menn brenna andvirki manna- eða þann garð, er sá skal upphaldaeða sætrs innan stafs ok þau, er eigieru í almenningum, bœti spell Frost.13, 13; um eignir þær, er útan stafseru kallaðar ok í almenningum erugörvar, þá viljum vér o. s. v. Frost.Indl. 19. 4) Stav i Kar eller Køreld; eigi skal hann brjóta hús til at fœraker sín út, nema hann bœti jafnvel aptrsem áðr var, en elligar skal hann í stöf-um út fœra GrG. II, 13819. 5) noget som benyttedes ved Afgudernes Dyrkelse;engi maðr skal hafa í húsi sínu stafeða stalla Eids. 1, 241. 6) Bogstav; rúnar munt þú finna ok ráðna stafi,mjök stóra stafi, mjök stinna stafi Hm.143 jvf NFkv. 395b25; þurs ríst ek þérok þrjá stafi Skírn. 36; SE. II, 32 fg. 66;svá er ritit girzkum stöfum á leiðihennar Post. 71524; á sömu leið snerihann - nafni hans húsfrú, takandi íbrott hinn síðarsta staf af hennar nafniStj. 11526. 7) Rimbogstav; í öðru vísu-orði er settr sá stafr fyrst í vísuorðinu,er vér köllum höfuðstaf o. s. v. SE. I,59611. 8) stafir, m. pl. Kundskab, Lær- dom, = frœði, rúnar 2; forvitni miklakveð ek mér á fornum stöfum við þannhinn alsvinna jötun Vafþr. 1; latínu-stafir dvs. latinsk Litteratur- og Sprog-kundskab: lét módir hans kenna honumlatínustafi Ridd. 14126.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛏᛆᚠᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary