Stökkva

stökkva (stǫkkva)

stökkva, v. (stökk, stökk, Pl. stukku,stokkinn) 1) ved en pludselig, ufrivilligBevægelse fare afsted, udaf sin Stilling,skvætte, springe; fótrinn Gunnlaugs stökkór liði Gunl. 10 (24612); ef maðr lýstrmann, svá, - at stökkr hold undanGrg. I, 14911; hann hjó í móti, ok komsverðit Kára á hjaltit ok stökk af íbraut á ulfliðinn Móðolfi Nj. 151 (2629);tók Einarr hæl ok setti á augat - okhleypti út auganu, svá at þegar stökkniðr á kampinn Flat. II, 38716; riðuþeir hart upp eptir eyrunum, ok stökkGunnarr af baki ok kom standandi niðrNj. 54 (855); þá drap hestr Gunnarsfœti ok stökk hann af baki Nj. 76(11215); hann rauk ofan fyrir bjargit(jvf s. 40923), en honum fór sem öðrumþeim sem stökkva, at blés út af honumklæðin öll Flat. III, 4104. 2) ved en pludselig frivillig, men dog ved udvortesPaavirkning, indtruffen Anledning frem-kaldt Bevægelse fare afsted, ud af sinStilling; er A. sá merkit falla, gékkhann náliga af vitinu - stökkr síðaná einn stóran hest ok stefnir brott órþrönginni Klm. 26133; þessi maðr stökkaf bjarginu ok kom niðr á sveifinni,ok var þat fimtán alna langt hlaupFld. III, 19724 jvf Halfss. 159 jvf 26; þeirstukku upp ok tóku vápn sín Korm.407; hann stökk ofan af loptinu, þatvar heldr hátt hlaup, en þó kom hannstandandi niðr Fm. I, 16618 (jvf hannhleypr ofan ór loptinu - ok kemrstandandi niðr Jómsv. 7115; Flat. I,1849); stukku þeir á skip sín ok fórusuðr at leita þeirra Fm. IX, 27518; sáer Kalfr hét - ræðr til ok stökkr yfir(nl. vágasogin) Bp. II, 18139; stökkrhann út eldhúsdyrin Sturl. II, 1911. 3) flygte (i Besynderlighed); er mennstukku brott ór Noregi firir ofríki:margir ungir menn ok ríkra mannasynir flýðu ór Noregi - Flat. I, 7814jvf 8121; fyrir þessum ófriði stökk Þ.til Noregs Laxd. 41 (11825); hann stökknorðan fyrir víga sakir Þorskf. 722;stukku þeir feðgar til Gautlands órJamtalandi Nj. 5 (84); stökkva af landiá brott Eg. 6 (919); stökkva á flótta Fm.V, 84; stökkva ór landi Flat. I, 8121.8615. II, 365; stökkva undan Bp. I, 7618;Fm. VI, 246. VII, 27023. 4) springe itu, kløvne; þar var steinveggrinn heldrstokkinn Didr. 32521; stökkva í sundrHým. 12; gullhringrinn mœtti steininökkurum ok stökk í tvá hluti Laxd.33 (8229); spjót Uliens stökk sundrfyrir ofan falinn Klm. 2619; hann (nl.bollinn) stökk í sundr í þrjá partaBp. II, 12724; ef bogastrengrinn stœðijafnan sem harðastr, stykki hann okþyldi eigi Post. 59820. 5) skvætte, stænkes; om vaade Sager: ór Elivágumstukku eitrdropar Vafþr. 31; upers.stökkr á (klæði) dvs. der skvætter noget(saurr) paa Klædningsstykke, Vatsd. 34(5128 jvf 5118 fgg); blóði, sveita stokk-inn dvs. bestænket, besprængt med Blod, Sved, Hund. 1, 15. 2, 6; Fafn. 32;stokkit hár dvs. graat, med hvidt isprængt Haar, OHm. 7011.

Part of speech: v

Orthography: Johan Fritzner's dictionary used the letter ö to represent the original Old Norwegian (or Old Norse) vowel ǫ. Therefore, stökkva may be more accurately written as stǫkkva.

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛏᚯᚴᚴᚠᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.