Stöng

Old Norwegian Dictionary - stöng

Meaning of Old Norwegian word "stöng" (or stǫng) in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

stöng (stǫng): stöng, f. (G. stangar, N. PL. stengr &stangir) 1) Stang, Stage; fœri ei netupp á stanger eða á sprota (om Søn- dagen for at tørke dem) Eids. 1, 13;leikarar -, er laupa létu smárakkayfir háfar stengr fyrir tignum mönnumFm. VIII, 20711; þeir skyldu taka einamikla stöng ok binda við hvíta blæju okreisa á þat hús, er hæst var í bœnumFm. IX, 35818; síðan sýslar hón tvennartaugir á hvern kistilinn, at 2 mennbæri hvern þeirra á stöng yfir axlir sérÆf. 9343; lét Ívarr bera sik á stöngumFld. III, 25114; skal ek nú ráð til leggjameð þér, at þú dragir sauðarhöfuðit- á stöng þína ok gangir mjök athestavígunum, sem þú ert vanr Vem.1238. 2) = merkisstöng; í þeirrisvipan skaut Þórðr niðr merkisstöng-inni svá hart, at stöngin stóð OH.21734; jarl tók merkit af stönginniAnaL.1 17029 (Pr. 444) jvf Nj. 158 (27428);þá var sólskin veðrs ok lítit vindgulútan á fjörðinn, svá at merkit hóf æfrá stönginni Fm. VIII, 3825; láta mennganga undir stöng (for saaledes at tælle Krigsfolket) Fm. VIII, 32021; bera e-ttil stangar (dvs. bære Byttet til det fællesBanner, for at der det hele kan blive undergivet retmæssig Deling) Hirðskrá38; BarL. 18814; Jómsv. 6415 (vistnokmindre rigtig: bera til stanga Fm. XI,76. 1477; Flat. I, 16626. 1971; SturL. II,23123); ogsaa berr hann féit til stangarom det Gods, en havde bragt ud af en opbrudt Gravhaug OHm. 47. 3) om fjallstöng; ek þóttumst hlaupa meðstöng upp at fjallinu AnaL.1 17627 (Pr.5012). 4) om Maalestang (mælistöngDN. IV, 760) af saadan Længde, at 8udgjør et mál (19). DN. I, 648. II, 731.III, 366. IV, 760. V, 465; EJb. 32514.45424 fg. 458; NL. II, 485. Efter Arnt Berntsens Danmarks og Norges frugt- bare Herlighed II, 167 skulde hver stöngvære 8 Alen lang, hvorimod den i senere Tid efter Topografisk Journal XIV, 95 &fg..VIII, 35. XXVII, 31 i forskjellige Egneaf Landet skulde være dels 6 dels 7 Alen lanG. I Östgötalagen omtales ogsaa under Navn af stang et Maal, der skulde være 5 Alen langt, se Gloss. 5) Tale- maader: sá einn em ek, at ek munráða halfri stöngu við þik Klm. 174;var þat boð (dvs. Gjæstebud) svá fjöl-mennt, sem aldri fyrr hafði verit okmeð miklu kappi, svá at stóð í stönginni Fm. XI, 42412.

Part of speech: f

Orthography: Johan Fritzner's dictionary used the letter ö to represent the original Old Norwegian (or Old Norse) vowel ǫ. Therefore, stöng may be more accurately written as stǫng.

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛏᚯᚿᚵ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

f.: Feminin.

fg.: følgende.

G.: Genitiv.

L.: Linje.

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

Pl.: Pluralis.

s.: substantiv.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.