Stórviðr

stórviðr

stórviðr, m. = stórtré; segja má ek, hvatÓlafr konungr Tryggvason sagði sjalfrtil, þá er menn töluðu um, at Ormrinnmundi á þíðum sjá eigi unninn verða,en konungr sagði, at hann mætti vinn-ast með einum hlut, ef feldir væri áhann stórviðir ok hallat svá til, atauðvelliga mætti ná uppgöngu Flat. I,48932; á tveim skipum kómu út stór-viðir þeir, er Klængr biskup lét höggvaí Noregi til kirkju þeirrar, er hann létgjöra í Skálaholti Bp. I, 814; þá félluofan stórviðirnir ór ræfrinu Nj. 130(20127); þeir Björn höfðu búizk um fyrirsunnan kirkju; höfðu lagt stórviðu frástoðum þeim, er vóru við húsamótin for-kirkjunnar ok aðalkirkju Sturl. I, 24626.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛏᚮᚱᚠᛁᚦᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.