Strangr

strangr

strangr, adj. 1) heftig, voldsom; strangtstraumfall, straumvatn Stj. 48933. 4901;ströng á Heið. 26 (3525); Heilag. I, 622;Fm. VIII, 497; þeir börðust langt okprýðiliga strangt í þeim stað á Spán,er Runzival heitir Heilag. I, 69026; þessibardagi var bæði langr ok strangr Stj.54416 jvf Flat. II, 55311; ströng orrostaEg. 9 (1514); Heilag. I, 67910; Fm. XI,2743. 2) ubøielig, gjenstridig; A. svarar:skjót er ráðagerð, við skulum renna semharðast fram til postolans ok falla tilfóta honum hlýðandi hverjum hlut, erhann býðr okkr; svá gera þeir mjúkirok linir eigi minnr en aðr strangir okstríðir Post. 66117. 3) streng, haard i at tage eller regne det nøie med Men-neskene, med hvad de skulle gjøre ellerhave gjort, i sin Indflydelse paa deresVilkaar; er þat líkara um föður mínnok aðra frændr mína nána, at þeir séþví óstrangari í móti kristninni ok atgera yðvarn vilja, sem þeir vita - Flat.I, 34015; ströng var stórhuguð, stríddihón ætt Buðla Am. 72; er biskup skyldrat vera strangr ok stríðr dramblátumBp. II, 581; takit yðr þar af hjalp-samliga hugsan ok heilan skilning,hversu strangr ok stríðr er guðs dómrverðr síðarr Stj. 1557; þetta sama haustdregr Kolbeinn at sér fjölmenni okríðr til Hóla ok lætr þar dynja stefnusvá stranga upp í húskarla ok heima-menn biskupsins, at hann lætr varðaútlegðarsök hald ok hjalp við prestinnBp. II, 6032. 4) haard, besværlig, som det falder en tungt at gjøre eller lide; athann (nl. Guds Søn) styddi þá af sínnivarkunn, er eigi mátti bera ströng at-kvæði laganna Homil. 5422; þótt þettaþykki yðr nökkut strangt, þá berr ossnauðsyn til slíkra álaga Fm. VI, 23911;ef vér víkum hvártki af guðs götu fyrirstranga hluti né hœgja Homil. 2430;strangt erfiði Heilag. II, 1227; ströngsótt Pr. 41131; leggr hann sik undirstrangari bindendi ok meiri meinlætien fyrr Heilag. II, 44412; svá segir þar,at villuspámenn höfðu komit í Corinthook tjáðu strangara líf, en Páll postolihafði þar boðit at halda skyldi Post.26427.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛏᚱᛆᚿᚵᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary