Stríðr

stríðr

stríðr, adj. 1) haard, som gaar frem med stærk og uimodstaaelig Fart; stríðrstraumr Bp. II, 510; vatnit fellr svástrítt ok með svá stórum forsum, atbergin skjalfa fyrir ofreflis sakir okstríðleiks Kgs. 3531; hón (nl. keldan)er kaldari öllum vötnum, en hón vellrþó stríðara en nökkurr hituketill Ridd.8010. 2) haard, ubøielig, gjenstridig;þeir munu þér vera menn stríðastir oktorsveigstir Heið. 24 (34623); þessi varhans nattúra, at hann var stríðr okdrambsamr í guðs augliti, þá er hannþóttisk fullkominn í staðfestu ríkisKgs. 15316; Sigurðr konungr sat meðmörgum göfgum mönnum í stríðom (=stirðom Mork. 19318; Fm. VII, 15920)hug Fris. 30332 (Hkr. 6906); E. varmaðr stríðr ok ágjarn, óþýðr ok her-maðr mikill Flat. I, 55825. 3) haard, streng, nærgaaende; eigi sé hann svástríðr í sínum refsingum, at - Kgs.1062 jvf 12423; sýnir hann skjótt lund-erni með stríðri reiði Kgs. 5227; fyrirþví gerðisk þessi dómr réttvisi svástríðr við Saul, at - Kgs. 15315; strítthefir þú talat, prestr - Fm. VII, 384;er hér dœmi til þess, at hvártveggjakann verða, ok bæði bótþarfa, ef maðrer of stríðr eða of linr Post. 24715 jvf 12,jvf 24531, se under stríðleikr 2. 4) haard at bære eller taale; at liðnum tíuvetrum skyldi þau skilja (dvs. skilles),hvárt sem þeim væri þat þá blítt eðrstrítt Sturl. I, 19611; kona sú, er Guðrúnhét, tók um nótt svá stríðan höfuðverk,at - Bp. I, 18335. 5) heftig, vold- som; síðan snerist þeim þetta til mikilsúfriðar ok stríðs bardaga Pr. 38330;leggjast nú at í annat sinn ok berjast,ok er nú myklu stríðari orrosta en fyrrFlat. I, 23828.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛏᚱᛁᚦᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary