Strjúka

strjúka

strjúka, v. (strýk, strauk, strokinn) 1) ladeen Gjenstand fare saaledes hen over enanden, at de berøre hinanden; straukhann hendi sínni um augo honum okbein OH. 1512; hann strauk hendinnifast um kinnina Sturl. I, 37312; er hanntók dúkinn, strauk hann sér kurteisligaá miðjum Hkr. 59727 (jvf Mork. 8126;Fm. VI, 3227); hann strauk hendinnium ennit Flat. II, 4264; ogsaa strjúkaum e-t (med udeladt hendinni): þá gékkMagnús konungr til sínna manna -ok þreifaði um hendr þeim ok straukum lófana Fm. VI, 7321; s. strauk umennit (dvs. strøg sig for Panden) ok glottivið Nj. 124 (1908); sýndist henni maðr- ok strauk um fótinn Bp. I, 34316;Skrýmir settist upp ok strauk of vang-ann SE. I, 14825. 2) berøre en Gjen-stand med noget, som man lader fare hen over samme; hann kvað sér vera ekkieinkar skjallt ok blés við ok straukhöfuðbeinin Gísl. 4723; tók hann þáfót Hyrnings ok strauk með glófanumÞorskf. 5126; tók hann upp silfrdiskinnok strauk með dúknum OH. 15421; görð-ist Ásmundr heitfengr mjök ok eggjarGretti at strjúka fast bak sítt Grett.2328; Ásmundr strauk bakit á hrossinuGrett. 265. 3) stryge, klappe en (e-m)med Haanden (eg. med et udeladt Akk.,der betegner den Del af Legemet (f. Ex. bakit), der berøres) ; ek skal gefa þér glófa þá, er þú mant enga fá slíka,þvíat liði þínu mun óklakksárt verða,ef þú strýkr þeim með Þorskf. 486;gékk hann jafnan ok strauk hrossunumFinb. 23 (4419); þá stökk Sigurðr afbaki, en ek strauk hest hans Flat. I,35420. 4) stryge, glatte; lét konungrgefa sér þar laug ok strjúka (Teksten: strýkja) klæði sín Fm. VIII, 217 &vl 2;en húskona hugði at örmum, strauk ofripti, sterti ermar Rig. 25; haf áðrkembt hár þitt slétt ok strokit skeggþítt vel Kgs. 6629. 5) stryge, hvesse (skjærende Redskab ved at lade Brynetglide hen langs Eggen); nú tekr hannenn ör ok strýkr blaðit Didr. 8833. 6) borttage noget (e-t); strjúk frá augumþér mœrkva ok þoko Barl. 11610; hafumvér frá strokit nökkut svá hina þykkuskynleysis þoko Barl. 18033. 7) pidske;hann var leiddr berr um borgina okstrokinn til blóðs fyrir mörgum höfuð-kirkjum í Róm Bp. II, 14924; þeir -strjúka svá af honum alla húð (dvs. depidske tilfulde hele hans Hud) milli hælsok hnakka, at hvergi bíðr heilt eptirClar. 1324. Jvf. húðstrýkja. 8) intr.fare, stryge afsted; hann gleymir þáfesting efra endans -, ok því strýkrí einum rykk alt hans snœri út í blá-djúp Bp. II, 17923; eigi mun karl látasauðina út strjúka án sínni grein okátekning, at eigi fari fleiri, en kallaðirero Mar. 105717; hann - strýkr útjafnskjótt ok braut í skóg þegar OH. 24738 (Hom. 16024); struku brottu báðirí myrkrinu við þat sjalft, er borgarhliðvóru byrgð Stj. 35125; þeir eru báðiróráðnir en vilja halda alla risnu föðursíns, strjúka skjótt góðsin, svá at innanlítils tíma má þeirra eign réttliga heitasútfengin fátœkt Mar. 6092; straukhann yðr þar Sturl. II, 2915; straukRögnvaldr oss nú, ok þikkist hannkominn ór höndum oss Mag. 12024;strýkr hann vestr í garðinn til þesshliðs, er - Didr. 32623; strauk rófanór höndum þeim Eb. 54 (10111); i Be-synderlighed ogsaa om en Vædske, derfarer ud, som om den sprøitedes: verðrhonum laust eggit ok steypist uppí fang honum, svá at stropinn strýkrum bringuna - Clar. 734. Talemaaden strjúka frjálst höfuð dvs. slippe vel fra, med Hovedet i Behold, Flat. II, 68723,OH. 6121, bør man vel helst forklare af Betydningen 3.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛏᚱᛁᚢᚴᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary