Stund

stund

stund, f. 1) Tiden i sit Løb, Tidsløb, Tids-rum; velja af stundir Band. 2328; efek vilda segja frá -, þá mundi mikfyrr stundin þrjóta en efni Pr. 26410;hann gáði eigi stundanna OH. 19710(Flat. II, 32312); er stund leið dvs. enStund derefter, Flat. I, 14237; er stundirlíða fram dvs. medens Tiden skrider frem, Gunl. 13 (2746) jvf Fld. II, 227; nú líðastundir, ferr H. heiman ok í Austreytil Þránðar, ok fagnar Þ. honum velFlat. I, 12729; jafnmikit fé skal komafyrir Kol, er stundir líða Nj. 36 (5412);lítil er líðandi stund, en löng er mat-máls stund Fris. 8015; stund var á milli,er þeir sá framstafninn ok inn eptrikom fram Flat. I, 47818; sváfu til þess,er á leið nóttina ok var stund til dagsLaxd. 14 (2731); eigi mikilli stundusíðarr dvs. ikke længe derefter, Didr. 30827;stundu síðar en - dvs. en Tid efter at -, EG. 29 (5918); skamma stund dvs. enkort Tid, Gunl. 8 (2291); Bp. I, 23628;lítla stund, d. s. EG. 33 (711); langastund eða skamma GrG. I, 13425; jafn-langa stund sem dvs. saa længe som, GráG.22316; þá stund at - dvs. saa længe at - Vatsd. 26 (423); allar stundir dvs.altid, = alla æfi: H. jarl var allarstundir undirhyggjufullr Fm. I, 2197;öngvir þótto vera náliga þeirra jafn-ingjar í þenna tíma, ok ero nú kallaðirJómsvíkingar heðan í frá allar stundirFm. XI, 7624; stund af stund, stundfrá stund dvs. lidt efter lidt: líðr sváheðan fram yfir sunnudaginn, at mátt-inn dregr brott ór limunum stund afstund - Bp. II, 15720; konungr gengrá brott frá Egli ok batnar honum stundfrá stund, ok þar kemr, at hann verðralheill Flat. II, 14518; stund frá stundud. s.: nú liðu stundir fram um dróttinsdag, ok dró at um máttinn hans stundfrá stundu Sturl. I, 34916; nú leið ástundina langt frá þessu, þá - dvs. nuled det langt fremad paa Tiden efter dette, og da - HeilaG. I, 44328; en síðaner á leið á stundina, þá - Fm. X, 3922.(Ágr. 3316); en nú er á stundina líðr,þá sœkir H. heim Fm. X, 40420 (Ágr.6623); á þeirri, þessi stundu dvs. i den, denne Tid, GrG. I, 332; Fm. XI, 36014;EG. 63 (14731); á lítilli stundu dvs. inden kort Tid, Bp. I, 4225; af stundu, d. s.Fm. IV, 2369. 31113. VII, 1594; HeilaG.I, 28722; Sturl. II, 22718; Ísl. 7 (1215);Laxd. 36 (9515); af annarri stundu,d. s.? ek mun koma hégat til þín afannarri stundu Band. 2729; kómu þeirútar þangat af annarri stundu ok vórumjök margir Sturl. II, 13118; fyrirstundu dvs. for en Tid siden, Ölk. 2;fyrir stundu áðr, d. s. HeilaG. II, 2713;um stund dvs. en Tid, nogen Tid (om Varighed), Didr. 3086; Gunl. 11 (26013).13 (2753); nú um stund dvs. for en (kort)Tid siden, GráG. 16217; leið svá framum nökkurar stundir dvs. det gik nu saa hen i nogen Tid, Anal. 17421 (Pr.484). 2) Tidspunkt; eigi greina guð-spjöll stund eða stað þessa atburðardvs. naar eller hvor dette er skeet, HeilaG.I, 51524; þegar í stund ok í stað dvs.strax i Øieblikket, Dn. IV, 187; aldregifinnum vér þá stund, er svá hœfilig sétil þess Barl. 16013; sínnar stundarbíðr hvat ok muntu ílls bíða Grett.16826; þrátt ok mörgum stundum dvs.ofte, Dn. IV, 6074; stundum dvs. under-tiden, til somme Tider, Bp. I, 85537; Pr.26611 fgg; Kgs. 2224. 2316; Fris. 624 (Yngl.9); Laxd. 59 (1717); sat hann oftliga atstórbúum - stundum á Rogalandi -Flat. I, 4533; Fm. I, 5211; gauss uppstundum eldrinn, en stundum sloknaðiniðr Nj. 131 (20417); Þ. bað hann þarvera þeim stundum, sem (dvs. naar) hannvildi Gunl. 4 (20512); þeim stundum erþá hungraði mest, átu þeir grös okrœtr HeilaG. I, 49715; á öngri stundudvs. aldrig, Sturl. II, 22831; er at þeirristundu kom, er - dvs. da det kom til den Tid, da, at -, Flat. I, 463; þatvar allt á einni stundu (dvs. i det sammeØieblik) er sœgr enn mesti var ok þater þurt var ok heið ok sólskin Bp. I,33922; var þar ógrynni liðs á einnistundu OHm. 338; B. vildi öngu svara,þvíat eigi var stund né staðr til Bær.9821; segjandi greiniliga hvers þeirraflótta meðr ánefndum stöðum ok stund-um Mar. 113611; þegar so mátti verafirir stundar sakir, gátu þau Palnirson ok Ingibjörg Jvk. 910. 3) Kvan- titet, Længde, hvormed en Vokal udtales;stundar viðlagning dvs. Forlængelse afen kort Vokal, hvorved den gjøres lang,SE. II, 10023; stundar afdráttr dvs. For-kortning af en lang Vokal, SE. II, 1027. 4) Time, nht. stunde. AnO. 1847 s.201 fg; stundir má ek þér vel kunnargera, hversu þær kunnu langar at vera,þvíat 24 skulu vera á tveim dœgrum,nótt ok degi, meðan sól veltisk umátta ættir Kgs. 147; um vetrar tíð, þáer sólin er in Capricornu, er hón yfirþess lands emisperium lítit um fjórarstundir nattúrligs dags Bp. II, 528; efskip búanda er svá fœrt -, at mennskulu ausa halfum stundum Frost. 7, 57;þá kom ljós svá mikit yfir postolannvist eina stund dags, at engi mátti ígegn of sjá Post. 46526; síðan gékkhann inn í húsin - ok var inni lengi2 stundir dags eða 3 Fm. X, 21819;eigi alla stund dvs. ikke en fuld Time,Elucid. 65; á halfri stundu dags Hei-laG. II, 2713; á fjórðu stundu þessa dagsandaðisk hann Sturl. I, 34918; var þatstundar vegr (dvs. Veistykke som kan til-bagelægges i en Times Tid) af garðifeðr míns Pr. 41130. 5) et kort Stykke Vei, en liden Afstand; langt er at fara:stund er til stoksins Hárb. 56; Þ. stóðstund frá durunum Bp. I, 66020; spurðis., hverir þar sæti í brekkunni stundfrá þeim Vem. 2921; s. jarl hafði tjaldatupp frá stund þá, en þar á milli setrkonungr herbúðir Fm. XI, 856; Þrándrkemr nú at jarðhúsmunna einum, erstund þá var brott frá bœnum Flat.I, 5539. 6) Interesse, Iver hvormedman bryder sig om, tager sig af en Sag;leggja stund á e-t dvs. bryde sig om,interessere sig for noget, = stunda e-t,stunda á e-t: slíkt er allvel boðit, eneigi þarftu at leggja hér svá miklastund á, ek gaf mér lítit um slíktLaxd. 85 (2383); hafði hann stund álagt, at hann mætti - Barl. 182 &vl;nú vilda ek, at -, svá mikla stund,sem vér leggjum á yðra sœmd Heið.23 (34118); þeir biskup ok Þ. lögðu áalla stund með hinu mesta kostgæfiat leiða sem flesta menn guði til handaBp. I, 4227; minni mun stund á lögðum eptirförna, ef eigi eru sénir meirren 6 menn Heið. 24 (34714); margir eruþess mínir vinir makligir, en þó ætlaek at leggja mesta stund á við þik Nj.21 (3123); stundar (Gen.) sættes i for-stærkende Betydning foran flere Adj. ogAdv.: G. þreif í feldinn stundar fastGrett. 846; tók konungr í hár svein-inum ok kipti stundar hart Fm. IV,1538; sneri konungr út aptr ok mæltistundar hátt Fm. VI, 3039; hann varvitr maðr ok stundar heilráðr Eb. 18(215); Þorgeirr átti öxi breiða stundarmykla sköfnungsöxi Flat. II, 955.

Part of speech: f

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛏᚢᚿᚦ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary
• Old Swedish - K.F Söderwall's Dictionary