Stunda

Old Norwegian Dictionary - stunda

Meaning of Old Norwegian word "stunda" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

stunda: stunda, v. (að) have noget for Øie, som man særligen bryder sig om, interesserersig for; þvílík eru störf ok erfiði heilagramanna at stunda þat nótt með degi atdraga o. s. v. Heilag. II, 1132 jvf Hák.Iv. 25422; þótti Eiríkr konungr engaþá hluti stunda vilja, er landsmönnumværi til nytsemdar eðr ríkinu til fram-kvæmdar Fm. XI, 34624; þér megitvita, at Ísodd stundar hann í hvernstað framar en yðr Trist. 11 (6017);stunda á e-t d. s.: þessir stunda fastá at ræna okkr Bp. I, 4016; þá vildiallr lýðr á þat stunda at efla þat ráðsér o. s. v. Ridd. 1451; má ek á þatstunda, meðan ek lifi, at svá sem hugrmínn stundar til þess guðs, er öllumer máttugari, svá væntir mik ok o. s. v.Fsk. 1727; sá hann at ekki var atstunda á þat lið, er eigi vildi fylgjahonum norðr ok norðan Fm. VIII, 2912;ek vænti -, at margir muni á þatstunda, at þér munit mik lærðan hafaeptir yðrum siðum Kgs. 415; allir aðrirsælir ok fátœkir stunduðu á þennahinn unga svein sér til langframa okhjalpræða Ridd. 1419; róit út ór firð-inum ok stundit ekki á Víkverja Fm.IX, 507 &vl 5; hann stundaði mjök áhelga ölmusugerð Mar. 102410; stundatil e-s d. s.: svá horfir þessi rœða til -ok stunda enn til þeirrar rœðu framá leið Kgs. 1039; til yðarrar órlausnarstunda allir þeir, er vandamálum eigaat skipta Kgs. 46; svá sem menn sáþat, at hans afli tók at vaxa -, þáþótti æ því fýsiligra til hans at stundaFm. VIII, 4716 jvf IV, 1064; Fsk. 17 (se ovenfor); hvat tjár mér nú at hafa tilhans stundat frá blautu barnsbeini oksvá til stundat, at ek hefi margan dagmínu blóði út helt firir hans sakir Alex.12912; stunduðu báðir til þess, at H.konungr skyldi gefa þeim konungsnafnFm. X, 2815; stopalt munuð ganga, efið stundit þangat Am. 16; stunda sikdvs. bemøie sig, gjøre sig Møie: starfaðihann sik ok stundaði með föstum okvökum Barl. 14831; sá fagnaðr, er ekvil sjalfr mik til stunda at eignastBarl. 9916.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛏᚢᚿᚦᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

m.: Masculin.

p.: Pagina, side.

s.: substantiv.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.