Svarfa

Old Norwegian Dictionary - svarfa

Meaning of Old Norwegian word "svarfa" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

svarfa: svarfa, v. (að) bringe noget ud af sin rette Stilling eller bort fra det Sted, hvor deter eller skulde være, jvf rupla; taflitsvarfaðist Fm. VII, 21923 jvf Sturl. II,10514; hann sá, hvar upp var svarfatgullhúsi því, er hringar þeirra mœðgnavóru í Sturl. I, 2877; svörfuðust skíðin(hvormed Baaden var ladet) útanborðs, erhann reyri yfir til Bakka Fm. VII, 3117.21923; vagnahjólin umturnaðust, svarf-aðist þá ok sópaðist alt jafnsaman út ísjófardjúpit Stj. 28721; G. var við svefn,ok höfðu fötin svarfazt af honum ofaná golfit Grett. 1708; svá stóðu lög til,at allir skyldu at einu ráði þegar erþar kœmi, þótt áðr hefði nökkut umsvarfat (dvs. om det end forhen havdegaaet noget op og ned, været Uorden og Forstyrrelse) Fm. XI, 977; svarfastum dvs. tumle sig, fare vidt omkring: H.svarfaðist þar um á Gautlandi Fm.XI, 4014.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚠᛆᚱᚠᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

G.: Genitiv.

m.: Masculin.

s.: substantiv.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.