Sveitungr

Old Norwegian Dictionary - sveitungr

Meaning of Old Norwegian word "sveitungr" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

sveitungr
sveitungr, m. 1) Mand som hører til sveit2 (e-s); gékk Ásbjörn þá á land ok þeirsveitungar Sturl. II, 2612; sneri hannaptr með sveitunga sína Eg. 55 (11421)(= lið 54 (1129)); þeir urðu handteknirok drepit mart af sveitungum þeirraFm. VII, 30316. IX, 41318. 424 fg; munturáða, konungr! nafngiptum við mik okveizlum þínum, en sveitunga mína munek ekki af hendi láta Eg. 16 (2930), jvfFlóam. 25 (1839). 2) = sveitbúi (jvfsveit 4). Fm. VII, 262 &vl 2. 3) Mand som hører til sveit 5 (e-s); þess vil ekbiðja þik, at ef þú fær framkvæmdmeð höfðingjum, at þú munir nafn míttok komir mér í þrift ok í sætt viðsveitunga mína, þvíat mjök leiðist mérnú í úbygðum þessum Flat. I, 13620.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚠᚽᛁᛏᚢᚿᚵᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

lat.
latinsk.
m.
Masculin.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

Back
↑