Sverð

sverð

sverð, n. 1) Sverd (jvf mækir, sax, hjörr);haf í hendi þér annatveggja þunganskjöld eða buklara ok þungt sverð Kgs.8421; tvau sverð þarf hann at hafa,annat þat er hann er gyrðr með, enannat þat er hangir við söðulboga Kgs.8736; þigg af mér sverð búit, en vand-gætt mun þér til þess, þvíat engi fylgirumgerðin, ok haf svá 3 daga ok 3 nætr,at engum verði mein at Frs. 9332 jvf9636; kendi Þórðr, at hann (dvs. Sigurðr)var gyrðr sverði því er hann hafði látití Stafaholti, ok beiddi, at hann mundilaust láta - Þórðr togaði sverðit, okþeir er með honum váru, þar til erþorninn gékk í sundr í sverðsfetlinum;var þá laust sverðit; Sigurðr hélt umskálpinn; Þórðr greip sverðit ór slíðr-um; tók Jón járnbúkr við því, en þeirhéldu á umgörðinni Sturl. II, 14126 fg;dregr hann sítt sverð ór slíðrum Didr.92; er þau kómu í sæng, þá dró hannsverðit Gram ór slíðrum ok lagði ímilli þeirra SE. I, 3624; bregða, sveiflasverði, se under bregða, sveifla; í þennatíma voru hér á landi sverð útíð mönn-um til vápnaburðar Flat. II, 957; núskaltu vera þegn hans, er þú tókt viðsverði hans (jvf sverðtakari) Hkr. 792;géngu menn þá til handa honum októku við sverði hans Fm. VIII, 2811;hér hefir látizt eitt hit bezta sverð (t.degen) af várum þegnum Bp. I, 63828;om de to Sverd, Kongens og Biskopens:Kgs. 17512 fg. 2) Betegnelse for penis(jvf knífr; gs. skapt); vápn þat, erstendr milli fóta manna, heitir sverðSE. ed. Rask 22319 fg; Grett. 17023. 1711;jvf Plaut. Pseud. 4, 7. 85.

Part of speech: n

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚠᚽᚱᚦ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary