Svíri

svíri

svíri, m. 1) Hals, Nakke; lýðr þessi ermeð hörðum svíra Stj. 31215 (2 Mos. 32,9); herða þeir svíra sína í gegn guðiStj. 63917 (2 Kong. 17, 4); her svarer svíri til lat. cervix; beygt hefi ek svíraá feitari búkum en þú ert Fm. XI, 23714;er blóðit út springr af svíranum, sérkonungrinn - Klm. 5632; at hón (nl.Maria) standi frammi ok brjóti djöfuls-ins svíra Mar. 3309, jvf 108918. 2) Indretning paa de gamles Fartøier, sand-synligvis en af de to i Fartøiets Halsopstaaende Træer, som brugtes til deromat kaste Landtaug (festr) eller Ankertaug (strengr), naar Fartøiet skulde belægges,saaledes at det hverken af Storm ellerVind sættes i Drift; hvilke Træer vel for-dum ligesom nu paa Jægter eller størreBaade i den øvre Ende vare forsynedemed en Knap (Hoved) , for at Tauget ikkeskulde glide op og ud over nævnte Ende;var hvárrtveggi svírinn ok svá stafninngulli lagðr Flat. I, 39533; skip eittglæsiligt var komit við eyna, búnirennispænir ok svírarnir Flat. II 19329.Naar Ordene gyltir váru allir brand-arnir á skipum þeirra ok svá höfuðKonr. 4813 svare til gylt váru höfuð áskipum þeirra ok svá svírar i Kjøben-havner-Utgaven af 1859 s. 822, ser detud som om brandr er = svíri. Se Mhd. Wb. II, 2, 814b, hvorefter mht. swir har Betydning af en Pæl i Alm.som og især en saadan, som nedrammesi Jorden ved Stranden for deri at fast-gjøre Fartøiers Landtaug. I Ags. be-tyder sweor, swer Stolpe, sweora, swiraNakke. - Se Sophus Bugge i Bezzen- bergers Beiträge zur Kunde der indo- germanischen Sprachen III, 109 fg

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚠᛁᚱᛁ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary