Syngja

Old Norwegian Dictionary - syngja

Meaning of Old Norwegian word "syngja" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

syngja: syngja, v. (syng, söng, sunginn) 1) frem- kalde Lyd eller Toner i Alm.; hannheyrir, at sú hurð - syngr í lási (dvs.smelder i Laas) Fm. III, 678; syngjalúðrum dvs. blæse i Lur eller Basun, Stj.35912; sverð syngr, naar det slaar an mod Fiendens Rustning, Didr. 33010. 27.3312; upers. syngr í atgeirinum Nj. 30(445). 80 (11915). 2) synge. Stat. 2672;syngja messu GrG. I, 2112; Nj. 101(15716); Fm. X, 1523; syngja tíðir Flat.II, 29515; Fm. X, 1010; syngja lofsöngFlat. I, 4689; syngja Kirial Fm. VIII,227; syngja psaltarann Fm. XI, 27418;syngja af psaltara Bp. I, 7410; syngjaupp e-t f. Ex. responsorium dvs. begynde Sangen, istemme, Fm. X, 1519; syngjayfir e-m (syg Mand) Fm. VII, 3928; syngjayfir líki Gul. 23; syngja e-n í bann (=bannsyngja) Bp. I, 7682; syngja lífití e-n Partalop. 3012; syngja abs. =være Præst paa et Sted, og der forretteGudstjenesten ved at synge messu og tíðir: þá var Inga - austr í Borgar-sýslu í bygð þeirri, er Heggin heitir- þar söng prestr sá, er Þrándr hétFm. IX, 2323 jvf DN. I, 312. IV, 232;þá er G. prestr var vistum á Miklabœ,þá átti hann brottsöng á þann bœ, erá Marbœli heitir; þangat söng hanneinn hátíðardag Bp. I, 43528.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛦᚿᚵᛁᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

Alm.: Almindelighev.

f.: Feminin.

G.: Genitiv.

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

p.: Pagina, side.

s.: substantiv.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.