Sýsla

sýsla

sýsla, v. (sýsti for sýslti) besørge noget, sørge for at noget kan blive gjort, istand-bragt, = gera 4, m. Dat.; þegar hannhefir sýst eyrendum sínum Fm. IX,345 &vl 8; þá er því var sýst, þá -Hom. 15732; var þegar sýst, allt á einuaugabragði Barl. 2232; ef þér giptitmik honum nauðga, þá hafi þér íllasýst sjalfum yðr - El. 8813; m. Akk. E. konungr hafði mart sýst í landinu,þat er nytsemd var í Fm. VII, 1005; efm. konungr yrði víss, hvat sýst væriFm. VI, 135; R. vissi gjörst, hvat hónhafði sýst El. 10313; ef heiðingjar yðrirvilja hafa útreið, ok býðr konungr, þáhafi þér þann sýst, er eigi mon á hælfara firir Juliene El. 9110; mon eksýsla einn svá góðan mann, er bæðiskal frelsa yðr ok - El. 893; ef þérsýslit vápnhest ok öll herklæði, þá skalek út ríða El. 914; sýsla e-m e-t dvs.skaffe en noget: ef hann mætti nökkornþann mann fá sýst honum, er þessamætti honom bœtr ráða Barl. 1615;ek skal at vísu sýsla yðr þenna hestEl. 9214; ek skal sýsla yðr svá miklatign við sjalfri mér, at - El. 9013;sýsla e-t at (med underforstaaet Dat. tilat betegne Anledningen, Øiemedet ellerMaalet): þat vildu allir gera glaðliga,er honum líkaði, ok sýsti hann svámikit at á lítilli stundu, at - Barl.1772; sagði - Magnúsi, hvat at varsýst Fm. VI, 1317; fyrir því er einsættat hverfa frá þessi borg, sem víst er,at vér fám ekki at sýst Fm. VI, 1551;freista þú nú, hvat þú kant at gera atþessom faldi, er svá margar hafa viðleitat ok ekki at sýst Str. 1329 jvf 5430;eptir þat ferr hann á fund föður sínsok segir honum til, hvat hann hefirat sýst á þeirri stundu Vem. 2469; þeirsýstu þat eitt at, at þeir sættusk á vígSnorra - Sturl. I, 17317; sýsla e-t til:var svá til sýst, at - dvs. til Hensigtens Opnaaelse var det ordnet saa at - Fm.VI, 3817; sýsla um e-t: sýsla um þörfgesta Am. 6; of þat er oss sýslanda(det maa vi lægge Vind paa), at vérkomim til eilífrar hátíðar Leif. 206; E.segir föður sínn ekki hafa þat í vandalagt, en þó lézt hann mundu um sýslaVígagl. 118; sendimenn sýstu ekki atum sítt erindi ok fóru segjandi at Bev.24936; hón bar várkunnar áhyggjo fyrbrúðkaups mönnum ok sýsti umb víðson sínn dominum Jesum, at eigi yrðihátta föll Homil. 18828; konungr segirhann hafa vel sýst Fm. IX, 36610; m. Gen. en alldri kemr þú þar, at þúsýslir eins úbúins pennings, nema þúnjótir mín eða míns styrks El. 1531.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛦᛋᛚᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.