Tala

tala

tala, v. (að) tale, samtale; Ingigerðr okHjalti þá er þau töluðu, rœddu oft umÓlaf digra Flat. II, 6316; hann komþar optliga ok talaði við hana Flat.II, 6111 jvf DN. III, 36; tala e-t dvs.tale om noget: töluðu þeir þetta málok kom allt á samt með þeim Flat.I, 34438; töluðu þeir B. ok G. bóndi athalda skyldi hestvörð Sturl. II, 24524;tala til e-s d. s.: hann tók lítt á umferð þessa, þá er okkr varð til talatFlat. I, 3402; Hávarðr félagi Kala talaðitil Sölmundar ok segir hann at enguverr mentan en Jón Flat. II, 44216;var þá talat mart, mælti Knútr jarlheldr háðuliga til Íslendinga, talaðitil Snorra Sturlusonar ok annarra ís-lenzkra manna Sturl. II, 11336; talaum e-t d. s.: var síðan talat um þessimál Flat. I, 34325; þeir T. ok K. fóruopt í milli þeirra frænda um vetrinnat leita um sættir, ok varð saman talatfyrir Föstu Sturl. I, 27820; tala mále-s Band.* 1015; kalla ek, at þú eigireptir at tala (nl. vígit) Dpl. 1018.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛏᛆᛚᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.