Þingamaðr

þingamaðr

þingamaðr, m. 1) = sóknarmaðr 2, þingu-nautr 2. Stat. 254 &vl 5. 2) en af de til þíngmannalið hørende Mænd; isæri Plur. om de Hustropper som var iTjeneste hos Svein Tjugeskjeg og hansEfterfølgere i England: sumir mæltuþat, at England er ríki fjölmennt, þarvar ok þat lið er kallat var þingamenn;þat hafði valzk af mörgum löndumok þó mest af danskri tungu, ok sváeru þeir reyndir ok vanir við orrostu,at eins lið þingamanns var betra entveggja Haralds manna Fsk. 19923;þingamenn settu þau lög, at engiskyldi kvittr kveikjast ok engi veraum nótt á brott - Flat. I, 20331. 20511;lagðist landit enn víða undir Aðalráðkonung, en þingamenn ok Danir héldumörgum borgum OH. 2117. Jvf. hús-þing.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚦᛁᚿᚵᛆᛘᛆᚦᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.