Þjóna

þjóna

þjóna, v. (að) 1) tjene; þjóna e-m dvs. tjenenogen, være hans Tjener (þjónn), Heilag.I, 45728. II, 64419 fg; Sturl. II, 7926. 34;hann hefir yðr lengi þjónat ok verittryggr í öllum hlutum Kgs. 1556; erþó allt hans kallat, þó at við hina sémiðlat, er honum þjóna með ást eðameð skyldu Heilag. I, 15726; hurfu undanhonum margar þjóðir þær er langa æfihöfðu þjónat Rómverjum Heilag. I, 3022;þjóna guði Flat. II, 649; Stj. 44030;þjóna til e-s a) = þjóna e-m Heilag.II, 5236; Sturl. II, 11920. I, 35614. b) ar- beide for noget som Løn, fortjene; launarhann hundraðfaldliga þeim öllum er tilhans þakka þjóna Barl. 6829; lönguþjónaðir þú til þessa písla, en eigiskaltu at sinni þola þær (= lat. mer-eris quidem sed modo non patieris)Heilag. I, 33525. 29; aldri þjónaði hóntil þvílíks erfiðis sem nú hefir hón afþér hlotit Ridd. 3616; Alexander launiþeim er mik hafa svikit, sem þeir hafatil þjónat Alex. 11319. 2) være til Nytte; hvárt sem þeir hlutir, er guðhefir játt, þjóna þér eða hinum, er þérþjóna, öllu er þér þessu játt, ok alltþjónar þetta í þínar nauðsynjar ok þíttembætti Heilag. I, 45727 fg; nú skaltudveljast með mér ok þjóna mínumþurftum framleiðis El. 1312; hafði hannok tolf þræla undir sér sem Kjaran,ok þjónuðu þessi öll búin undir þater hann sjalfr hélt kostnað af á Geir-mundarstöðum Sturl. I, 337. 3) be- tjene en med, i noget (e-m e-t); veittihón honum allt eptirlæti - ok þjónaðihonum sjalf alla hluti Mar. 120123;Hallgerðr var vel til Sigmundar - okþjónaði honum eigi verr en bónda sín-um, lögðu margir þat til orðs ok þóttusteigi vita hvat undir mundi búa Nj. 41(623 fg); lét konungr þá gera honumlaug ok þjónaði honum sjalfr Fm. VI,303; hón trúði öngum manni at þjónaessinu Arundinel nema sjalfri sér Bev.22555; þjóna inni helgu Ólafs kirkjuHom. 1633 jvf Bp. I, 1797; hefir legitþeim prestum til landskyldartekju erþjóna kapellu várri á Steig DN. II,3385; ironisk: nú skal ek þjóna þér (dvs.dræbe dig) með sjalfs þíns sverði El. 315; mœtti hann öngum svá dramb-látum riddara, at eigi þjónaði jörðin,er þeir skildu Partalop. 413; þjóna atkonungs borði Flat. II, 42826; þjónafyrir borði Fm. VII, 84; þjona at altariDN. IV, 115. 4) fortjene noget; lítir(d. e. lítið) ok til hans með jafnliguskipti þarfligra klæða eptir efnum, vilhann þat þjóna ok skylda með sjalfumsér DN. VII, 16620.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚦᛁᚮᚿᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary