Þorn

Old Norwegian Dictionary - þorn

Meaning of Old Norwegian word "þorn" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

þorn: þorn, m. (G. -s, N. Pl. -ar) Spids, Od, Redskab hvis ene Ende løber ud i enSpids; brynklungr er ok gótt vápn,görr af góðu járni með stálhörðumþornum ok bjúgum Kgs. 8927. 2) i Besynderlighed Naal, som tjener til atforbinde begge Ender af en Rem, et Belte,en over Skuldrene kastet Kappe, beggeKanterne af Splitten i et Klædnings-stykke, hvad enten den udgjør et Redskabfor sig selv (som dálkr) eller er anbragti en sylgja; hón þóttist taka þorn einnór serk sér, en er hón hélt á honum,þá óx hann svá, at þat varð teinnmikill, svá at annarr endir tók hátt ílopt upp Fris. 3617; Þ. togaði sverðit,ok þeir er með honum vóru, þar til erþorninn gékk í sundr í sverðsfetlinum,var þá laust sverðit Sturl. II, 14134;þorninn í belti Pr. 43130. 3) tornet Væxt, = þyrnir. HeilaG. I, 20626. 29;Post. 75039 (= 76110); þorngerð vardregin á höfuð honum, at vér forðað-imst bölvan þorna ok þisla HeilaG. I,28324; jörð sú er bölvað vas ok grœddiþorna ok þistla, þá verðr hón ey afguði blessuð Elucid. 7210; með þornaok klungr skal hón (dvs jörðin) ávaxtastok gróa Stj. 3819; sem Kain - leyndist- milli þorna ok klungra Stj. 474;gerða mon ek götu hennar þornum oksetja vegg fyrir stigum hennar Leif.5328. 4) Bogstavet þ; staf þann erflestir menn kalla þorn, þann kalla ek afþví heldr the, at - SE. II, 3816 jvf 365.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚦᚮᚱᚿ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

f.: Feminin.

G.: Genitiv.

m.: Masculin.

Pl.: Pluralis.

s.: substantiv.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.