Þykkja

þykkja

þykkja, v. (þótti) 1) synes; forekomme en(e-m) med følgende Inf.; þat þótti Þor-katli mest af bregða Vatsd. 46 (7714);mér þótti allt skjalfa í nándir Nj. 134(21215); þótti Ingjaldi Hallr lítt viljasik semja o. s. v. Laxd. 14 (2326); þóttihonum hann vekja sik Nj. 82; þóttihann vera kátr ok kveða í hauginumNj. 79 (11810). Hvor dette Infinitiv ervera, findes det almindeligvis udeladt,saa at þykkja forbindes umiddelbart medden Del af Prædikatet som skulde følgeefter dette vera, som altsaa maa under-forstaaes, f. Ex. þat þykkir oss (vera)nýnæmi OH. 8523; mun konungi ekþykkja ekki (vera) orðsnjallr Eg. 24(4716); þótt þú látir þér engis þykkjavert (vera) um dráp Bárðar, þykkirmér eigi (vera) svá þó Eg. 18 (988);þann er oss þykkir (vera) bezt til fall-inn OH. 8915; mönnum þykkir þat hérí landi (vera) mikill vandi at sitja hérkonunglausir OH. 1621; þykkir honumsending í (vera) OH. 12530; især ved Præpositionerne: at: A. lét sér mikitþykkja at skömm bróður síns dvs. blevmeget fortrydelig over den Skam som var vederfaret hans Broder, Pr. 26123;eigi þikki mér kynligt þótt vér svífiaf þessum ættjörðum, ok læt ek méreigi at því þikkja Vatsd. 11 (217); látityðr eigi at þykkja Heilag. I, 4620; efþú vildir eigi svá góð ráð, þá mundimér at þykkja (dvs. vilde jeg være util- freds med dit Forehavende) Flat. III,4131 (jvf Fm. VI, 3023; Mork. 632);hefir ek nökkut þat gjört at þér þikkivið mik at (því) dvs. at du derfor er mis- fornøiet med mig, Gísl. 164; þótti mönn-um mikit at um víg Kjartans Laxd. 49(1506) (jvf telja at e-u); fyrir: mérþykkir meira fyrir en öðrum mönnum(dvs. jeg har mere end andre Mænd imod)at vega menn Nj. 54 (859); Þorgilsi (jvfLex. poet. under kveða) kvazt nú fyrirþikkja at fara Flóam. 20 (1423); jvf lítit,mikit er fyrir e-u dvs. der er lidet, meget iVeien, til Hinder for noget; um: honumþótti svá mikit um (dvs. han tog sig saa nær) fall Ólafs konungs, at Frs. 1128;þótti mönnum mikit um lögleysur þærer konungr gerði Flat. II, 16831; undir:mikit þótti spökum mönnum undir þvíat - (dvs. vise Mænd fandt det meget magtpaaliggende at -) Laxd. 14 (2429);hvárt þykkir þér undir því mest atvið sém sem vitrastir Nj. 152 (26317);þykkir mikit undir at - Heið. 24 (34319).- Upersonlig: hvergi þykki mér viðhníta, svá at ek finna stórum Heið. 23(3435); þótti mér undarliga við bregðadvs. jeg syntes det gik underligen til, Nj.134 (21122); þótti mér nú ekki vænkastum (dvs. det forekom mig som det nu ikke blev bedre dermed) Pr. 41228; þótti sínnveg hvárum dvs. hver havde sin Mening,Laxd. 14 (2418); segir sér mikit þykkjaat láta eignir sínar Eg. 73 (17525); ossþikir ekki verr at þú sér lítt heilFbr. 3310; vel þykki mér Heið. 23 (3435);þykki mér því líkast sem nökkurr angrsé með honum Barl. 10123; man sváþykkja þeim - sem úfriðar muni afþér ván vera OH. 9730; þótti honumsem ein svört dúfa flygi fram Barl.8815; þótti þeim sem E. mundi eigiaptr koma Eg. 45 (8822); honum þóttisem þeir hefði þá engi föng at ber-jast við Ólaf OH. 4121; þótti mér semundan sé gaflveggrinn Nj. 128 (1977);eigi þykki mér sem vér munim í þess-um dal búnað reisa Vatsd. 15 (2519).Naar þykkja saaledes bruges upersonlighar det ofte efter sig en afhængig in-finitiv Sætning med Subjektet i Nomi- nativ: þótti mér þeir sœkja at Nj. 61(9515); klókliga þótti þú mér fara Pr.41125; þótti honum þeir engan styrkhafa Fm. IV, 10311; mér þótti vit veraí hellinum Flat. I, 2359; þótti mérstökkva vargarnir Nj. 61 (9522); þykkir(þeir) vera ílla haldnir Heið. 15 (3211);jvf Herv. 3091 fgg; med Akk. harm ljótanmér þykkir í því Hárb. 13. Af mange foran anførte Exempler kan sees at þykkja i uafhængige Sætninger oftesættes i Konjunktiv istedetfor, som man skulde vænte, i Indikativ (se desuden Pr.41225; Nj. 128 (1974); Gísl. 3524; Heið.26 (3522)) noget som formentlig kommerderaf, at man har ladet det subjektive,som allerede tilstrækkeligen er udtrykt i selve Verbets Betydning, til Overflod og-saa finde Udtryk i den anvendte Modus.- þykkjast dvs. þykkja sér: engi þóttistverða saddr af ásýn hennar fegrðar okskínanda búnaði Barl. 8729; þar þótt-umst ek vera staddr Heið. 26 (35212 fgg);þóttust þeir eigi hafa styrk til at -OH. 16230; ek þykkjumst sjá Nj. 128(1976); ek þóttumst hafa hjalm á höfðiLaxd. 33 (837); hversu mikinn styrkfolkit þykkist af honum hafa SE. I,1424; þykkist hann mjök (vera) fyriröðrum mönnum Laxd. 14 (2411); bi-skup þóttist nú kominn til kaups viðÞorkel Vatsd. 46 (7711). 2) synes,være af en eller anden Mening, have eneller anden Forestilling, med Personensom Subjekt (ligesom vi nu sige "jegsynes" for det gamle sýnist mér, "jegliker" for det gamle líkar mér, jvf mlat.visi sumus for nobis visum est, quod rexfacere visus est for quod regi facereplacuit se Zeitschr. f. vergl. Sprachf.XIII, 3634); ek (mér Flat. I, 2384) þóttisem við værim báðir á einu skipi Fm.I, 216; en at engi þœtti svá sem kon-ungligt vald minkaðist við þenna pataAlex. 17.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚦᛦᚴᚴᛁᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.