Þyngja

Old Norwegian Dictionary - þyngja

Meaning of Old Norwegian word "þyngja" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

þyngja: þyngja, v. (gð) 1) gjøre noget tungt, saa at det falder eller hviler med tung Vegt;þyngðist hönd dróttins yfir Azotos Stj.4368; þyngja hennar mál með mörgumlognum hlutum Mar. 90129; eigi úlíkrþeim luta mannsins aldrs ok æfi semhonum þyngist ok honum hallar afröskleikinum til ellinnar Stj. 272; jvfupers. þyngist e-m se under Nr. 6; upers.eptir þat þyngði sótt hans svá at afþeirri sótt fekk hann bana Fm. VII,1743; med Dat. sóttinni þyngði eigi þvísíðr, ok andaðist hann lítlu síðarr Fm.X, 736. 2) betynge en; sóttin þyngirhann Bev. 25645; augu þeirra þyngðustaf tárum Heilag. II, 23815; þyngðr meðburði Mar. 90231. 3) gjøre det be- sværligt for en, falde en til Byrde, for-trædige, plage, = þvinga, þynga; skalek í engum hlut þér þyngja, heldr íhvern stað auka þína sœmd ok ríkiFm. VI, 737; varir mik at hann þyngimér meirr en öðrum heldr en veiti mérréttliga amban, pótt ek sýni honumnökkurn góðvilja Fm. VI, 3428; monmér eigi þyngja þetta erfiði Elucid.5418; er í brotto allr sjúkleikr okúhœgindi, er okkr hefir áðr þyngt okþreyngt Flat. I, 42330. 4) tvinge, nøde en til at gjøre noget, = þvinga,þröngva; báðut mik til ok náligaþyngðut í fyrstu guðs orð fram atbera Mar. 25128. 5) upers. þyngire-m dvs. en føler sig trykket, svækket, merelidende (jvf Nr. 3); þyngði Finnbirnisvá at hann var eigi fœrr Sturl. II, 22819(jvf 22616); ef - þær sé þá nökkurusóttminni en áðr, eðr þeim þyngi ekkivið, er þær eru svá hrœrðar at -Flat. I, 42319; læknar vóru kallaðir okalls í leitat, ok þyngði æ viðr Bp. I,8361. 6) upers. þyngir e-m dvs. enbliver søvnig, sovner, = höfgar e-m;honum þyngði lítt þat, ok þá heyrðuþeir gnýinn af liði bóandanna; þá gékkFinnr - til konungsins ok vakti hannOH. 897; þyngist e-m d. s.: þá tókhonum at þyngjast ok lagðist niðr oksofnaði OHm. 12418; dróttning kendi athenni þyngðist nökkut Str. 496. 7) þyngjast dvs. blive værre? verðr ok þessat geta, at þyngjast tók með konung-inum ok jarlinum, ok hafði þó lengiat dregit, en þó kom þyngra eptirBp. I, 63226.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚦᛦᚿᚵᛁᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

Dat.: Dativ.

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

Nr.: Nummer.

p.: Pagina, side.

s.: substantiv.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.