Tigna

Old Norwegian Dictionary - tigna

Meaning of Old Norwegian word "tigna" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

tigna: tigna, v. (að) 1) ære, bevise Ære, = veitae-m tign; hræðizk þér guð ok tignitkonung yðarn Kgs. 10512; (þeir) tignaðuþessar líkneskjur svá sem guði Barl.17134; þessi guðin, er þú þjónar, manueiga myrkrunum at stýra, ok því skalek þau aldri tigna, en ek geri þeimfyrir þat enga úsœmd Fm. I, 981. 2) ophøie til Ære og Værdighed, gjøre an-seet; hann er svá mjök miklaðr ok tign-aðr á jörðu, at allir skulu svá lúta okhníga til hans sem til guðs Kgs. 10322;af hans ætt hefir tignazk þat land hértil, ok svá man vera jafnan Fsk. 58 (Fm.X, 17724); hann tignuðu í sínni fylgðok yfirgöngu kappar hans Fsk. 71;tignaði hann Eirík í því, at hann settihann í hásæti sítt ok lét hann heitakonung Fsk. 233; því lét Páll biskupsér ýmsa þjóna, at honum þótti þvíbetr, er fleiri tignuðust ok göfguðustaf honum Bp. I, 1413; Heilag. I, 13 seunder tiginn.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛏᛁᚵᚿᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

m.: Masculin.

n.: Neutrum.

p.: Pagina, side.

s.: substantiv.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.