Tíma

Old Norwegian Dictionary - tíma

Meaning of Old Norwegian word "tíma" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

tíma: tíma, v. (md) 1) vederfares nogen (e-n);varð honum þat, sem margan tímir, atþá er hegningartíminn er kominn, ereigi hœgt undan at komast Flat. I,2083; tímast, v. r. dvs. hændes: tekr hónríki eptir móður sína, ef tímast villAlex. 12211; þótti þat hörmuligt, erslíkum manni tók svá þungt at tímastAlex. 12624. 2) nenne, bekvæmme sig til, m. Inf.; þú vildir aðra menn hafaí ráðum með þér en tímir ekki til atvinna, at þú fáir nökkura framkvæmdFlat. I, 12736; hann leit þá yfir allanfjölda nauta ok sauða ok sýnist alltsvá fagrt, at hann tímir af öngu atsjá né taka gestinum til búðarvarðarStj. 51612; hann var svá sinkr, at hanntímdi öngu at launa Fld. III, 4010; hanntímdi eigi at gefa mönnum sínum matFld. II, 10427; hann hafði auð fjár entímdi hvárki at hafa sjalfr né láta aðrahafa Þ.hræð. 50.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛏᛁᛘᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

f.: Feminin.

Inf.: Infinitv.

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

s.: substantiv.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.