Úfœrr

Old Norwegian Dictionary - úfœrr

Meaning of Old Norwegian word "úfœrr" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

úfœrr
úfœrr, adj. 1) ufremkommelig, som ikke kan passeres; er hann (nl. Muspelheimr) okúfœrr þeim, er þat eru úlendir ok eigieigu þar óðul SE. I, 4013; straumr, særúfœrr Fm. IV, 218; Gul. 69; úfœrr vegrEl. 21; úfœrt vatn Sturl. II, 14217; áófœr Sturl. II, 397; úfœrt veðr Grett.18113; Þ. kvað honum úfœrt einumsaman dvs. at han ikke kunde komme frem alene, Anal. 18121 (Pr. 5515). 2) udyg- tig til at reise (fara) eller komme afsted;setti hann þá þar eptir, er úfœrir vóruSturl. II, 2035, jvf Grg. I, 1264. 9; Gunn-laugr var þá úfœrr fyri fótarins sakirGunl. 10 (2479); drakk hann hvern afstokki ok gerði alla úfœra OH. 716;útanlands menn temja sik við aðraríþróttir, en at kýla drykk eða gera sikœran ok úfœran ok vita þá ekki tilmanns Hkr. 69411; drekka sik úfœranFld. II, 544. 549; hlaða skip til úfœrsBp. I, 2767. 3) umulig, ugjørlig. Flat.II, 50025. 50227; Heilag. II, 63639; Vatsd.5. 17 (927. 2932); hitt er úfœrt at hefjaupp stórræði ok leggja síðr niðr meðúsœmd Flat. I, 8217.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚢᚠᚯᚱᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

adj.
Adjectiv.
lat.
latinsk.
m.
Masculin.
nl.
nemlig.
p.
Pagina, side.
s.
substantiv.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

Back