Úvarr

úvarr

úvarr, adj. 1) som ikke venter, ikke er for- beredt paa (hvad der sker), = úvarandi a.;kom þar Þorgautr at þeim úvörum Fm.IV, 12511; hljóp Þórðr at honum úvör-um ok lagði á honum spjótinu Flóam.9 (1276); Guðröðr fór þegar ok kom áúvart Sóta Nj. 5 (918); mjök kemr ossþetta á óvart Fm. VI, 84; engi ófriðrmætti þeim á úvart koma með guðsmiskunn Fm. IX, 4789; Túnsbergmenngerðu lið at honum, ok kómu á úvartFm. VII, 21321; svá sem úvart kom áhann sú sœmd ok sæla Barl. 6114;Sturl. I, 25225; svá var, sem bróðir Jónlétti sér í spazéran útan borgar meðskólanum, at í úvart kringir um þá allasamt bolfat herhlaup Sarracenorum, sváat - Post. 49813. 2) uforsigtig; dirfð-ist hann at því ok gerðist síðan óvarariFm. X, 41426. 3) uventet, = úvar-andi b.; kapella ein gékk upp meðúvörum eldi Mar. 10458; hafa nú atúvöru sett landtjöld sín á engjum um-hverfis Sobrie borg El. 783.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚢᚠᛆᚱᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary