Værr

Old Norwegian Dictionary - værr

Meaning of Old Norwegian word "værr" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

værr: værr, adj. af saadan Beskaffenhed, at mankan være, = verandi, kun i Neutr. upers.,ofte med en tilføiet nærmere Bestemmelse; verit er nú meðan vært er Eb. 55 (10219jvf &vl og 10214 &vl); þér er ekki velvært hér í landi fyrir Haraldi konungiFm. VI, 21810; eigi er mér hér værtHeilaG. I, 19430; at honum væri sú vistuppi látin, er honum væri vært við atvera GráG. 778; eigi er ykkr samanvært Flat. I, 32927; nema búar bæriþat, at barni væri eigi vært at fóstrinuGráG. 13411; þau fóru á bœ Hrúts okgerðu þar seið mikinn, en er seiðlætinkómu upp, þá þóttust þeir ekki skiljaer inni váru, hverju gegna mundi -.Kári hét son Hrúts - Kári sofnaði nærekki, því at til hans var leikr görr,honum gerðist ekki mjök vært Laxd.37 (9927); Þ. - gefr honum kinnhest;far þú nú, ef þér er nú værra (= betra2721); nú skal fara, segir G., þótt núsé verra Gísl. 11126; SE. II, 221.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛅᚱᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

adj.: Adjectiv.

G.: Genitiv.

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

s.: substantiv.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.