Vandr

vandr

vandr, adj. 1) nøieregnende; hón var allrakvenna vöndust bæði fyrir sína höndok annarra Bp. I, 12911; vandr at e-udvs. nøieregnende med Hensyn til noget,saa at man ikke kan være tilfreds udenat faa det som det skal være eller manvil have det: hugsat hefi ek nakkvatfyrir um kornkaup þín, Ásbjörn, eðahversu vandr muntu vera at kaupu-nautum? OH. 11431 (Flat. II, 22833);vandhœfi mun þér þykkja á vera atgæta hesta várra, því at -, en vérerum at þeim vandir mjök Ljósv. 76;ek er svá vandr at hári mínu, at ekvil at maðr haldi hárinu fram -, sváat hárit verði eigi blóðugt Flat. I,19921; þat er mér sagt, at lið yðvartsé vant at öllum hlutum Flat. II, 12612;upers. e-m er vant um e-t dvs. det er ensærdeles om noget at gjøre, det er hammagtpaaliggende: heldr hafði hann þatnú því gnœgra -, sem nú var honumvandara um Bp. I, 16214; lát mik þessuráða, segir Sigmundr; bæði er at ektrúi þér vel, sagði Haraldr, enda erþér þá vant um ok skaltu þessu ráðaFlat. I, 14225; er hverjum manni vand-ara at búa sik í konungs herbergi enannars staðar (dvs. enhver tager det nøieremed at klæde sig o. s. v.) Fm. VI, 208. 2) vanskelig at have med at gjøre, somman har ondt ved at komme vel ifra,hvormed man er ilde stillet og let bliverforlegen; ek kann á þér engi deili okeigi veit ek nafn þítt; hann svarar svá,at nafn mítt er ekki vant (dvs. kan dunok faa at vide) OH. 15521 (Flat. II,24531); hér er vönd vistin Nj. 41 (6121)jvf Fm. V, 31614; hann var vandrmaðr dvs. som det falder vanskeligt athave med at gjøre, Vem. 1886; vöndspurning dvs. Spørgsmaal som det ervanskeligt at besvare (jvf vandmæli 1),Heilag. II, 28714; upers. þá var vantvitri Am. 3; váru svá viltar (nl. rúnar),at vant var at ráða Am. 9; vant erþó at vita, hverir mér ero trúir, effeðrnir bregðast Fm. II, 1117; sýndisthenni vant at neita þessu boði Flat.I, 3736; ór vöndu er at ráða, frændi,ok takit þann upp sem minnst meinmætti af verða Sturl. II, 13111; ver þúvarr um þik, því at vant er við vándumat sjá Hrafnk. 236 fg; með því at ekhefi komit yðr í vandan stað, þá skalek ok frelsa yðr frá vandanum Fm.XI, 38918; vant við kominn dvs. stedt i envanskelig Stilling: þykkjumst ek vantvið kominn fyrir frændsemis sakir, efþér deilit ílldeilum, frændr mínir! Laxd.38 (1048). 3) e-m er vant við e-n dvs.en staar til en i et nøie Forhold, sommedfører visse Forpligtelser ligeoverforham (= e-m er vandi við e-n); þér ernú jafnvant við hann sem við þínn sunFsk. 21 (1319); mér er vant við Guð-mund bróður mínn fyrir frændsemisakir Ljósv. 26419.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛆᚿᚦᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary