Varðveita

varðveita

varðveita, v. (tt) 1) tage vare paa noget for at det ikke skal komme til Skade(= veita vörð e-u) opr. m. Dat.; þessiFrankismaðr skyldi vera í fullum friðihvervitna, þar sem þér megot varðveitahonom El. 1041; varðveittu reiðing-inum ok fœr hestinn á gras Sturl. II,9719; þær tœki steininn ok legði íeinn stól ok huldu með klæði fögru;en þá er þær höfðu varðveitt þessumsteini - Fm. VIII, 820; grefr hann þarupp meðr fótum sínum sanda, þá semgulligir eru at sjá, geymir þeim síðanok varðveitir, sem hann má vandvirk-ligast Stj. 9912; báðu þeir konur sínarvarðveita jörðum sínum ok svá öðrumfjárhlutum með umsjón vina sínnaþeirra sem heima váru Klm. 136; Eids.1, 247; m. Akk.: ef prestr verðr sjúkr,ok skal sá maðr ráða, er kirkjonniræðr, hve lengi hann vil varðveita hannGrg. I, 1827; er Freyr var dauðr, báruþeir hann leyniliga í hauginn, ok sögðuSvíum at hann lifði, ok varðveittu hannþar 3 vetr Yngl. 12 (Hkr. 1120); sváskal ek þik varðveita, at þik skal ekkisaka Nj. 36 (5324); fé þetta skaltu varð-veita OH. 20724; tók hón þá upp skikk-juna Flosanaut, ok í þeirri hafði Hö-skuldr veginn verit, ok hafði hón þarvarðveitt í blóðit allt Nj. 117 (17622);ek veit, at þú munt enn hafa at varð-veita eina kistu eða tvær, fullar afsilfri Eg. 61 (1395); K. mælti við Gilemsystur sína, at hón skyldi varðveita glóf-ann hans -, ok hón læsti hann í silfr-kistli sínum, ok fékk dóttur Viðilunsjarls at varðveita lykilinn Klm. 1319. 22;maðr er nefndr Þoralldi ármaðr hans,hann varðveitti konungs bú á HaugiOH. 1043; skal ek fá menn til at varð-veita ríkit Eg. 26 (5216); varðveita par-adísar hlið Flat. I, 3415; varðveita sikvið e-u dvs. afholde sig fra noget: hannvarðveitir sik vandliga viðr syndumHom. 261; frá e-u d. s.: varðveittu þausik eigi fra hórdóms lesti Mar. 14317;varðveita hof siges den Mand der hardet paa Gaarden, vedligeholder det og besørger Gudstjenesten: Flóam. 5 (1244);Eb. 3 (52). 15 (1719); og da senere Kirker traadte i Templernes Sted, brugte manpaa Island om den Mand, der nu stod isamme Forhold til Kirken paa sin Gaard,varðveita kirkju (= ráða kirkju Grg.I, 18) Grg. I, 1827. 191; ellers siges og- saa Kirkens Prest at varðveita kirkjuHeilag. I, 23137. 2) varetage noget saaledes at man overholder det, holdersig det efterrettelig; ef maðr tekr griðmeð manni ok varðveitir þat ekki Grg.I, 13111; geymit þér at guðs boðorðum,synir mínir, ok varðveitit þeim Stj. 2451.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛆᚱᚦᚠᚽᛁᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary