Varna

varna

varna, v. (að) 1) afholde sig fra noget (viðe-u); varnaðit hann við Guðrúnu Ghe.40; varna við tárum Ghe. 29; Pr. 29710;varna við kjötvi Gul. 20; Grg. I, 3226;bauð guð þeim varna við aldintré því- er hét fróðleikstré Pr. 6627; í þeimdœmum megi allir sjá svá sem á bók-um, hvat þeir skolo gera eða við hvívarna Elucid. 718. 2) vægre sig ved at lade en faa noget, forholde en noget (e-m e-s); þetta var ættarbragð eneigi œsku, pótt ek mætti muna, hvatek gaf, eðr hvers ek varnaði Fm. VI,22015; öngum er alls lét né alls varnatHeilag. II, 4614; nú hœfir mér eigiat varna þeim bóta Heið. 17 (32713);bauð nú Eysteini hólmgöngu, þá erhann varnaði honum gjaldsins Vem.175; hann kveðst eigi vilja varna þeimkaups Korm. 2184; eigi vil ek þérvarna liðveizlu Korm. 2061; skal þéreigi þessa varna er þú beiðir Laxd. 57(16627); H. beiddist eigi meira - enþess þriðjungs Noregs er faðir hanshefir átt, ok var honum þess varnatFm. VII, 26119; R. kallaði til Víði-skógsins -; Atli varnaði honum skóg-arins Flóam. 7 (12523); hón mælti tilhans djarfliga ok bað segja sér fráferðum sínum, en hann kvazt ekkivarna mundu henni máls, settist þauþá niðr ok töluðu Nj. 33 (4813) jvf Band. 3229; þórðr beiddi heimamönn-um griða, ok varnaði Egils ok kvaðhann ei heima vera Sturl. II, 14929;vinr er sá annars er ílls varnar Grett.2321; vér gáfum leyfi til at veita líf-tjón gamalmenni öllu ok þeim öllum,er eigi megu vinna sér til bjargar meðþví móti at varna þeim lífligri atvinnuFlat. I, 43730.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛆᚱᚿᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary
• Old Swedish - K.F Söderwall's Dictionary